Cel pracy: Chorzy z ostrym zawałem serca mają zwykle wysokie wartości dyspersji QT (QTd). Celem pracy było porównanie QTd w trzech grupach chorych: z zawałem serca z załamkiem Q, z zawałem bez załamka Q i z niestabilną dławicą piersiową (UA); ocena związku między QTd a maksymalnym poziomem CK i czasem trwania bólu zamostkowego oraz określenie wartości diagnostycznej QTd w rozpoznawaniu non-Q MI.
Materiał i metody: Analizie poddano odstęp RR, QT, QTc i QTd z pierwszego EKG wykonanego w momencie przyjęcia do szpitala u 57 pacjentów: 17 z ostrym zawałem serca z załamkiem Q (6 kobiet, 11 mężczyzn; wiek 59 ± 14 lat), 18 z zawałem bez załamka Q (6 kobiet, 12 mężczyzn; wiek 63 ± 10 lat) i 22 z UA (7 kobiet, 15 mężczyzn; wiek 62 ± 7 lat). Czas trwania bólu zamostkowego był znacząco krótszy w grupie Q MI (3,4 ± 1,7 h) niż w grupie non-Q MI (5,6 ± 3,9 h) i UA (6,0 ± 5,1 l). Maksymalny poziom CK był wyższy u chorych z Q MI (3320 ± 2497 U/l) niż non-Q MI (946 ± 546).
Wyniki: Wyniki analizy EKG przedstawia tabela 1. Nie znaleźliśmy istotnych korelacji między QTd a maksymalnym poziomem CK dla obu typów zawału oraz QTd a czasem trwania bólu zawałowego. Wartość QTd > = 50 ms wyróżniała chorych z non-Q MI spośród badanych pacjentów z UA i non-Q MI z czułością 89% i specyficznością 68%.
Wnioski: Pacjenci z zawałem serca bez załamka Q, podobnie jak z zawałem z załamkiem Q, mają wyższą QTd niż pacjenci z niestabilną dławicą piersiową. Wielkość QTd nie różniła się w obu typach zawału, nie była również zależna od maksymalnego poziomu CK oraz czasu trwania bólu zawałowego. Określenie QTd może mieć znaczenie dla rozpoznania zawału non-Q.