Przydatność próby Valsalvy w diagnostyce omdleń neurokardiogennych

Abstract

Ocenie poddano wartość próby Valsalvy (VM) w diagnostyce omdleń neurokardiogennych u osób bez organicznej choroby serca (grupa SNC). Na podstawie wyniku testu pochyleniowego (HUTT) 34 chorych podzielono na grupy: HUTT(+) - 15 pacjentów i HUTT (-) - 19 pacjentów, dodatkowo 15 osób z grupy kontrolnej (C) poddano VM (40 mm Hg,15 s).
Wyniki: Wykonanie VM nie powodowało wystąpienia istotnych objawów klinicznych u badanych osób, z wyjątkiem jednej (z SNC w wywiadzie), u której w wyniku VM doszło do pełnego omdlenia połączonego z izolowaną hipotonią. Porównywane parametry: wskaźnik Valsalvy (VR) - iloraz największej długości cyklu serca (CL) obserwowanej w IV fazie VM do najkrótszej CL występującej w fazie II; wskaźnik wrażliwości baroreceptorów tętniczych (BRS) - mierzony z części overshoot IV fazy VM; wskaźnik VL - opóźnienie kurczu obwodowych tętniczek; wskaźnik BL - opóźnienie wystąpienia maksymalnej bradykardii; oraz wskaźniki OL i OA, tj. odpowiednio: opóźnienie i amplituda maksymalnego ciśnienia tętniczego w IV fazie VM, nie różnicowały w sposób istotny chorych w porównywanych grupach SNC i C oraz HUTT(+) i HUTT (-). Warto odnotować fakt występowania dużej różnorodności kształtu krzywej ciśnienia krwi w grupie C.
Wnioski: Wydaje się, że zastosowanie VM w rozpoznawaniu omdleń neurokardiogennych ma ograniczone znaczenie.