Wstęp/cel: Korekcja odstępu QT jest złożonym problemem, wielokrotnie dyskutowanym i nadal nierozwiązanym. Celem naszej pracy była ocena wpływu formuły korekcji na wyniki analizy odstępu QT w rejestracji EKG metodą Holtera.
Metody i materiały: U 73 pacjentów — 43 z kardiomiopatią przerostową, 19 ze zwężeniem zastawki aortalnej i 11 zdrowych — wybrano 3–4-godzinne fragmenty (godziny nocne 200–600) zapisu EKG metodą Holtera (pomiary QT metodą beat by beat), a następnie porównano wyniki QTc po zastosowaniu 3 formuł: Bazetta, Fridericia, Framingham.
Wyniki: Wykazano, że choć średnie różnice pomiędzy QTc otrzymanymi za pomocą 3 formuł nie były duże, to jednak były istotne statystycznie. Zakres różnic zależał od częstości rytmu (r = 0,9). Tylko w przedziale częstości 55–67/min różnice wyników były nieznaczne. Przedstawione wyniki wskazują, że dla uzyskania wiarygodnych wartości QTc w 24-godzinnym EKG należy zawęzić przedział analizowanych częstości rytmu. Jeśli częstości rytmu serca w 24-h badaniu EKG były porównywalne, to rodzaj wybranej formuły nie wpływał istotnie na wyniki oceny statystycznej.
Wnioski: Rodzaj zastosowanej formuły ma wpływ na wartości QTc mierzone metodą beat by beat w rejestracjach EKG metodą Holtera, jednakże w przedziale częstości rytmu 55–67/min rodzaj zastosowanej formuły ma nieznaczny wpływ na wartości QTc; poniżej 55/min, a zwłaszcza powyżej 67/min różnice wyników korekcji za pomocą formuły Bazetta, Fridericia i Framingham są znaczne. Rodzaj choroby podstawowej, przy zachowanych porównywalnych częstościach rytmu zatokowego, nie wpływa na ocenę statystyczną QTc, niezależnie od rodzaju zastosowanej formuły. Ocena czasu repolaryzacji w 24-godzinnych zapisach EKG w pełnym zakresie częstości rytmu wymaga zastosowania procedur analitycznych innych niż korekcja za pomocą jednej z formuł korekcji odstępu QT.