Wstęp: Rozwój miażdżycy w tętnicach wieńcowych powoduje przebudowę ich ściany (remodeling). Najlepszą przyżyciową metodą badania remodelingu tętnic wieńcowych jest ultrasonografia wewnątrznaczyniowa (IVUS, intravascular ultrasound). Ocena remodelingu za pomocą IVUS polega na porównaniu wielkości przekroju poprzecznego przez tętnicę w miejscu rozwoju blaszki miażdżycowej oraz w przekroju referencyjnym. Uogólniony charakter miażdżycy często uniemożliwia znalezienie przekrojów referencyjnych całkowicie wolnych od zmian miażdżycowych.
Cel pracy: Ustalenie maksymalnej dopuszczalnej wielkości blaszki miażdżycowej w przekrojach odniesienia do badania remodelingu.
Materiał i metody: Przeanalizowano zapisy IVUS wykonane u 38 pacjentów zakwalifikowanych do przezskórnej rewaskularyzacji serca przed przystąpieniem do interwencji. W obrębie każdego z wyodrębnionych 137 segmentów tętnic wieńcowych porównywano przekrój w miejscu maksymalnego zwężenia i przekrój refererencyjny z najmniejszą blaszką miażdżycową. Aby wyznaczyć dopuszczalną wielkość blaszki w przekroju referencyjnym, przeprowadzono analizę parametrów określających remodeling w zależności od wielkości blaszki miażdżycowej w przekroju odniesienia.
Wyniki: Przekroje referencyjne całkowicie wolne od zmian miażdżycowych znaleziono zaledwie w 16% badanych segmentów tętnic. Wyniki oceny remodelingu względem przekrojów odniesienia z blaszką miażdżycową nie zmieniały się w porównaniu z wynikami oceny względem przekrojów całkowicie wolnych od zmian miażdżycowych aż do osiągnięcia przez blaszkę wielkości 35% pola powierzchni przekroju tętnicy. Średnia wielkość blaszki w przedziale 0–35% wynosiła 18% ± 12%.
Wnioski: Aby zachować wiarygodność oceny remodelingu, względna wielkość blaszki miażdżycowej w przekrojach referencyjnych nie powinna przekraczać 35%. Wykorzystanie do analizy remodelingu przekrojów odniesienia z większą blaszką może być przyczyną poważnych błędów. (Folia Cardiol. 2001; 8: 181–195)