Wstęp: Wartość kliniczna pomiarów odstępu QT przedwczesnych pobudzeń komorowych (QT-V) nie była dotychczas badana.
Cel pracy: Poznanie wpływu częstotliwości rytmu serca i morfologii przedwczesnych pobudzeń komorowych na czas trwania QT-V oraz określenie zależności pomiędzy wydłużeniem QT-V a występowaniem incydentów arytmicznych (nagły zgon sercowy, trwały częstoskurcz komorowy lub migotanie komór).
Materiał i metody: U 168 osób po przebytym zawale serca, z przedwczesnymi pobudzeniami komorowymi w standardowym EKG obliczono czas trwania: QT-V, skorygowanego z częstotliwością rytmu QT-V (QTc-V), rzeczywistego i skorygowanego odstępu JT przedwczesnych pobudzeń komorowych (JT-V i JTc-V), zespołu QRS przedwczesnych pobudzeń komorowych (QRS-V) oraz odstępu R–R podstawowego rytmu serca.
Wyniki: Stwierdzono istotną korelację QT-V z odstępem R–R (r = 0,43), z JT-V (r = 0,88) oraz z QRS-V (r = 0,44). Podczas obserwacji przez 38 ± 17 miesięcy incydent arytmiczny wystąpił u 34 osób. Spośród czynników badanych metodą analizy jednoczynnikowej odstęp QTc-V > 540 ms był najlepszym wskaźnikiem przewidywania incydentów arytmicznych. Analiza wieloczynnikowa wykazała niezależną wartość rokowniczą QTc-V > 540 ms (wskaźnik zagrożenia 3,38; p = 0,0012) oraz frakcji wyrzutowej < 40% (wskaźnik zagrożenia 2,78; p = 0,0053).
Wnioski: Czas trwania QT-V jest zależny od czasu trwania JT-V, QRS-V i odstępu R–R podstawowego rytmu serca. Pomiar odstępu QTc-V można wykorzystać do oceny rokowania u chorych po przebytym zawale serca. (Folia Cardiol. 2001; 8: 101–107)