Obserwacja wieloletnia przewlekłej niedomykalności aortalnej. Ilościowa ocena echokardiograficzna - dopplerowska

Abstract

Wstęp: Nieliczne dotychczasowe badania naturalnej historii przewlekłej niedomykalności aortalnej (AR, aortic regurgitation) opierają się przede wszystkim na wielkości lewej komory, jej czynności skurczowej i naprężeniu.

Cel pracy: Wieloletnia obserwacja bezobjawowych chorych z uwzględnieniem nie tylko pośrednich, lecz i ilościowych parametrów wady, wykazanie ewentualnych różnic między nabytą i wrodzoną AR oraz analiza czynników powodujących kwalifikację do operacji (AVR, aortic valve replacement).

Materiał i metody: Badaniem objęto 126 bezobjawowych chorych z AR i rytmem zatokowym (33 kobiety, 93 mężczyzn) w wieku 35 ± 11 lat. Średni czas obserwacji 7 ± 3 lata. Badano: wymiar końcoworozkurczowy lewej komory (LVEDD), frakcję wyrzutową (LVEF), ciśnienie końcoworozkurczowe (LVEDP), frakcję niedomykalności (RF), objętość fali zwrotnej (RV) i szerokość aorty wstępującej (AOd).

Wyniki: Wszystkie badane wskaźniki wykazały wysoką wartość rokowniczą. U 30 chorych występowała zastawka dwupłatkowa. Stan kliniczny i echokardiograficzny 107 chorych był stabilny, poszerzeniu uległa jedynie AOd: u chorych ze zwiększonym LVEDD i zastawką trójpłatkową, p < 0,0003, z dwupłatkową, p < 0,01. Podobnie różnił się AOd w tych grupach w pierwszym — p < 0,01 i ostatnim badaniu — p < 0,05. Większa była również RV u chorych z zastawką dwupłatkową, lecz istotna różnica występowała jedynie w pierwszym badaniu — p < 0,04. Do AVR zakwalifikowano 19 chorych, 7 z powodu progresji zaburzeń hemodynamicznych wady, u 7 istotną rolę spełniło poszerzenie lub tętniak aorty wstępującej (w tym 1 rozwarstwienie ostre, 1 przewlekłe), u 4 chorych wystąpiło infekcyjne zapalenie wsierdzia, u 1 — progresja w kierunku zwężenia zastawki aortalnej.

Wnioski: Przebieg przewlekłej AR u znacznej większości chorych jest stabilny. Badane parametry: wiek, LVEDD, LVEF, LVEDP, RF, RV, AOd mają istotną wartość w przewidywaniu progresji wady. Żaden z powyższych wskaźników nie pozwala przewidzieć wystąpienia infekcyjnego zapalenia wsierdzia. Częstość wskazań do AVR z powodu progresji zaburzeń hemodynamicznych wady i stopniowego, istotnego poszerzenia aorty wstępującej jest podobna. W AR wrodzonej częściej niż w nabytej występuje poszerzenie aorty wstępującej, jak również większa jest objętość fali zwrotnej. (Folia Cardiol. 2001; 8: 259–267)