Przeznaczyniowe zamykanie ASD II

Wstęp: Przezcewnikowe zamykanie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu II (ASD) staje się coraz powszechniej stosowaną metodą leczenia.

Materiał i metody: W okresie od października 1997 do marca 2001 roku cewnikowanie serca z zamiarem zamknięcia ubytku międzyprzedsionkowego (ASD) przeprowadzono u 111 pacjentów w wieku 0,4–63 lat (śr. 19,3) o masie ciała 3,5–90 kg (śr. 49). Po diagnostycznym cewnikowaniu serca i pomiarze balonem rozmiaru rozciągniętego ubytku pacjentów kwalifikowano do odpowiedniej metody leczenia — Amplatzer septal occluder lub Cardioseal/Starflex. Badania kontrolne wykonywano po 24 h, a następnie po 1, 3, 6, 12 miesiącach oraz w odstępach rocznych.

Wyniki: Zabieg przeznaczyniowego zamknięcia ASD przeprowadzono skutecznie u 95 pacjentów. U 90 pacjentów zastosowano ASO o rozmiarach 5–38 mm, w tym u 19 z mnogimi ubytkami (u 1 zastosowano dwa ASO). Układ Starflex (28 i 33 mm) zastosowano u 4 pacjentów (w tym u 2 z mnogimi ubytkami), a Cardioseal 33 mm — u 1 z mnogimi perforacjami tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej. Od zabiegu odstąpiono u pozostałych pacjentów (głównie z powodu braku większych implantów w początkowym okresie). Średni czas rentgenoskopii wynosił 15 min w przypadku implantacji ASO i 19 min u pacjentów leczonych Cardioseal lub Starflex. W jednym przypadku wystąpiła wczesna embolizacja ASO do aorty. Średni okres obserwacji po zabiegu wynosił 13,5 miesięcy (0,2–41), a odsetek pełnego zamknięcia ASD po implantacji ASO — 91% po 24 h, 94% po miesiącu, 96% po 3 miesiącach, 95% po roku oraz 100% po 2 latach. Ubytki zaopatrywane za pomocą Cardioseal i Starflex były szczelnie zamknięte po 24 h.

Wnioski: Przezcewnikowe zamykanie ASD za pomocą ASO lub takich zestawów, jak Cardioseal lub Starflex, powinno być proponowane pacjentom jako możliwość uniknięcia leczenia kardiochirurgicznego. Dobór implantu zależy od anatomii ubytku oraz doświadczenia operatora. Obecność mnogich ASD nie wyklucza możliwości ich skutecznego przeznaczyniowego zamknięcia. (Folia Cardiol. 2001; 8: 225–231)