Cel pracy: Ocena przydatności sejsmokardiografii wysiłkowej w diagnostyce niedokrwienia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w odniesieniu do elektrokardiograficznej i scyntygraficznej próby wysiłkowej.

Materiał i metody: Analizą objęto 40 mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca, w wieku średnio 49,2 lat, skierowanych na scyntygraficzny test wysiłkowy ze wskazań klinicznych, będących po koronarografii. U wszystkich chorych wykonywano jednocześnie elektrokardiograficzny (EXT), scyntygraficzny (SPECT) i sejsmokardiograficzny (SCG) test wysiłkowy. Wartość diagnostyczną powyższych testów ustalono w odniesieniu do koronarografii. Za istotne przyjmowano zwężenie ł 50% w co najmniej jednej z trzech dużych tętnic wieńcowych. Oceniano i porównywano czułość, specyficzność, pozytywną i negatywną wartość prognostyczną oraz dokładność tych trzech testów w całej grupie i w podgrupach.

Wyniki: SCG okazała się istotnie czulszą (p < 0,01) i dokładniejszą (p < 0,04) metodą wykrywania niedokrwienia niż EXT. Natomiast czułość i dokładność SPECT nieznacznie przewyższała czułość i dokładność SCG przy braku istotnej statystycznie różnicy między wartościami. Czułość próby SCG w porównaniu ze SPECT nie różniła się istotnie zarówno dla trwałych, jak i przemijających ubytków w ukrwieniu. W przypadku zmian w jednym, dwóch i trzech naczyniach różnice czułości SPECT i SCG były nieistotne. W porównaniu z EXT SPECT i SCG okazały się istotnie czulsze w podgrupie ze zwężeniem ł 50% w jednej tętnicy (p < 0,02).

Wnioski: Sejsmokardiografia wysiłkowa jest czulszą metodą wykrywania niedokrwienia w chorobie wieńcowej w porównaniu z EXT. Czułość SCG wysiłkowej jest porównywalna z czułością scyntygraficznej próby wysiłkowej.