open access
Vol 8, No 5 (2001): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2001-09-24
Get Citation
Zaburzenia hemodynamiczne i stężenie beta-endorfiny w surowicy u chorych we wczesnym okresie poresuscytacyjnym
DOI: 10.5603/cj.22476
·
Folia Cardiol 2001;8(5):527-536.
open access
Vol 8, No 5 (2001): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2001-09-24
Abstract
Wstęp: Dotychczasowe doniesienia na temat roli opioidów i antyopioidów w regulacji funkcji układu krążenia u pacjentów w stanach krytycznych są sprzeczne. U tych chorych beta-endorfina, endogenny wazodylatator zmniejszający obciążenie następcze serca, może odgrywać korzystną rolę jedynie w przypadku zwiększonego wyjściowo oporu układowego, natomiast zastosowanie antagonistów opiatowych powinno być uzasadnione u chorych z obniżonym oporem naczyniowym. Celem pracy było porównanie zmian hemodynamicznych i stężenia beta-endorfiny w surowicy u chorych po przywróceniu spontanicznego krążenia (ROSC, restoration of spontaneous circulation).
Materiał i metody: Badaniem objęto 32 chorych, u których przywrócono ROSC po zatrzymaniu krążenia z przyczyn nieurazowych. Pomiary hemodynamiczne wykonywano w 1. dobie po ROSC za pomocą cewnika Swana-Ganza. Rzut serca mierzono metodą termodylucji. Stężenie beta-endorfiny w surowicy oznaczano metodą radioimmunologiczną.
Wyniki: W grupie chorych zmarłych w ciągu 48 h od ROSC wykazano duże stężenia beta-endorfiny w surowicy, mały opór obwodowy, wysoką częstotliwość serca i niskie ciśnienie tętnicze, natomiast u chorych, którzy zmarli w późniejszym okresie wewnątrzszpitalnym, wartości stężeń beta-endorfiny w surowicy były istotnie mniejsze, a opór układowy większy. Pacjenci, którzy przeżyli, cechowali się większymi stężeniami beta-endorfiny w porównaniu z grupą kontrolną (11,05 pg/0,1 ml), ale mniejszymi wartościami b-endorfiny i większym oporem układowym niż pacjenci, którzy zmarli.
Wnioski: Zaobserwowane różnice w profilu hemodynamicznym u chorych po ROSC w skojarzeniu ze zmianami stężenia beta-endorfiny wskazują na istotną rolę, jaką odgrywa ona w regulacji czynności układu krążenia po ROSC. Beta-endorfina, której działanie nakłada się na zmienione napięcie naczyń w okresie niedokrwienia i reperfuzji, może być ważnym czynnikiem regulującym opór obwodowy u chorych w okresie poresuscytacyjnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 527-535)
Materiał i metody: Badaniem objęto 32 chorych, u których przywrócono ROSC po zatrzymaniu krążenia z przyczyn nieurazowych. Pomiary hemodynamiczne wykonywano w 1. dobie po ROSC za pomocą cewnika Swana-Ganza. Rzut serca mierzono metodą termodylucji. Stężenie beta-endorfiny w surowicy oznaczano metodą radioimmunologiczną.
Wyniki: W grupie chorych zmarłych w ciągu 48 h od ROSC wykazano duże stężenia beta-endorfiny w surowicy, mały opór obwodowy, wysoką częstotliwość serca i niskie ciśnienie tętnicze, natomiast u chorych, którzy zmarli w późniejszym okresie wewnątrzszpitalnym, wartości stężeń beta-endorfiny w surowicy były istotnie mniejsze, a opór układowy większy. Pacjenci, którzy przeżyli, cechowali się większymi stężeniami beta-endorfiny w porównaniu z grupą kontrolną (11,05 pg/0,1 ml), ale mniejszymi wartościami b-endorfiny i większym oporem układowym niż pacjenci, którzy zmarli.
Wnioski: Zaobserwowane różnice w profilu hemodynamicznym u chorych po ROSC w skojarzeniu ze zmianami stężenia beta-endorfiny wskazują na istotną rolę, jaką odgrywa ona w regulacji czynności układu krążenia po ROSC. Beta-endorfina, której działanie nakłada się na zmienione napięcie naczyń w okresie niedokrwienia i reperfuzji, może być ważnym czynnikiem regulującym opór obwodowy u chorych w okresie poresuscytacyjnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 527-535)
Abstract
Wstęp: Dotychczasowe doniesienia na temat roli opioidów i antyopioidów w regulacji funkcji układu krążenia u pacjentów w stanach krytycznych są sprzeczne. U tych chorych beta-endorfina, endogenny wazodylatator zmniejszający obciążenie następcze serca, może odgrywać korzystną rolę jedynie w przypadku zwiększonego wyjściowo oporu układowego, natomiast zastosowanie antagonistów opiatowych powinno być uzasadnione u chorych z obniżonym oporem naczyniowym. Celem pracy było porównanie zmian hemodynamicznych i stężenia beta-endorfiny w surowicy u chorych po przywróceniu spontanicznego krążenia (ROSC, restoration of spontaneous circulation).
Materiał i metody: Badaniem objęto 32 chorych, u których przywrócono ROSC po zatrzymaniu krążenia z przyczyn nieurazowych. Pomiary hemodynamiczne wykonywano w 1. dobie po ROSC za pomocą cewnika Swana-Ganza. Rzut serca mierzono metodą termodylucji. Stężenie beta-endorfiny w surowicy oznaczano metodą radioimmunologiczną.
Wyniki: W grupie chorych zmarłych w ciągu 48 h od ROSC wykazano duże stężenia beta-endorfiny w surowicy, mały opór obwodowy, wysoką częstotliwość serca i niskie ciśnienie tętnicze, natomiast u chorych, którzy zmarli w późniejszym okresie wewnątrzszpitalnym, wartości stężeń beta-endorfiny w surowicy były istotnie mniejsze, a opór układowy większy. Pacjenci, którzy przeżyli, cechowali się większymi stężeniami beta-endorfiny w porównaniu z grupą kontrolną (11,05 pg/0,1 ml), ale mniejszymi wartościami b-endorfiny i większym oporem układowym niż pacjenci, którzy zmarli.
Wnioski: Zaobserwowane różnice w profilu hemodynamicznym u chorych po ROSC w skojarzeniu ze zmianami stężenia beta-endorfiny wskazują na istotną rolę, jaką odgrywa ona w regulacji czynności układu krążenia po ROSC. Beta-endorfina, której działanie nakłada się na zmienione napięcie naczyń w okresie niedokrwienia i reperfuzji, może być ważnym czynnikiem regulującym opór obwodowy u chorych w okresie poresuscytacyjnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 527-535)
Materiał i metody: Badaniem objęto 32 chorych, u których przywrócono ROSC po zatrzymaniu krążenia z przyczyn nieurazowych. Pomiary hemodynamiczne wykonywano w 1. dobie po ROSC za pomocą cewnika Swana-Ganza. Rzut serca mierzono metodą termodylucji. Stężenie beta-endorfiny w surowicy oznaczano metodą radioimmunologiczną.
Wyniki: W grupie chorych zmarłych w ciągu 48 h od ROSC wykazano duże stężenia beta-endorfiny w surowicy, mały opór obwodowy, wysoką częstotliwość serca i niskie ciśnienie tętnicze, natomiast u chorych, którzy zmarli w późniejszym okresie wewnątrzszpitalnym, wartości stężeń beta-endorfiny w surowicy były istotnie mniejsze, a opór układowy większy. Pacjenci, którzy przeżyli, cechowali się większymi stężeniami beta-endorfiny w porównaniu z grupą kontrolną (11,05 pg/0,1 ml), ale mniejszymi wartościami b-endorfiny i większym oporem układowym niż pacjenci, którzy zmarli.
Wnioski: Zaobserwowane różnice w profilu hemodynamicznym u chorych po ROSC w skojarzeniu ze zmianami stężenia beta-endorfiny wskazują na istotną rolę, jaką odgrywa ona w regulacji czynności układu krążenia po ROSC. Beta-endorfina, której działanie nakłada się na zmienione napięcie naczyń w okresie niedokrwienia i reperfuzji, może być ważnym czynnikiem regulującym opór obwodowy u chorych w okresie poresuscytacyjnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 527-535)
Get Citation
Keywords
hemodynamika; beta-endorfina; okres poresuscytacyjny
About this articleTitle
Zaburzenia hemodynamiczne i stężenie beta-endorfiny w surowicy u chorych we wczesnym okresie poresuscytacyjnym
Journal
Issue
Vol 8, No 5 (2001): Folia Cardiologica
Pages
527-536
Published online
2001-09-24
Page views
764
Article views/downloads
3468
DOI
10.5603/cj.22476
Bibliographic record
Folia Cardiol 2001;8(5):527-536.
Keywords
hemodynamika
beta-endorfina
okres poresuscytacyjny
Authors
Andrzej Mysiak
