Vol 8, No 5 (2001): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2001-09-24
Determinowanie zmienności rytmu zatokowego przez wskaźnik masy lewej komory w nadciśnieniu tętniczym samoistnym. Ocena zmienności rytmu serca za pomocą nowej metody - analizy skorygowanej
Folia Cardiol 2001;8(5):487-494.
Abstract
Wstęp: Analiza zmienności rytmu serca (HRV, heart rate variability) jest użytecznym narzędziem do badania przywspółczulnej i współczulnej modulacji rytmu serca. Jednak HRV
w dużym stopniu zależy od rytmu serca (HR, heart rate) i prawie zawsze ma większe wartości u chorych z wolnym niż szybkim HR. Aby zlikwidować zależność HRV od HR, autorzy proponują nową, skorygowaną analizę HRV.
Materiał i metody: Używając nowej metody, autorzy badają relację między HRV i wskaźnikiem masy lewej komory (LVMI, left ventricular mass index) u 55 chorych z nadciśnieniem tętniczym. Nową metodę autorzy porównują z klasyczną analizą HRV. W skorygowanym i klasycznym widmie HRV określają: całkowitą moc widma (TP, total power), składnik niskiej częstotliwości (LF, low-frequency), składnik wysokiej częstotliwości (HF, high-frequency) oraz współczynnik LF/HF.
Wyniki: W obu metodach TP, LF i HF korelują ujemnie z LVMI, natomiast dodatkowo w metodzie skorygowanej współczynnik LF/HF koreluje dodatnio z LVMI. Analiza regresji wielokrotnej ujawnia, że niezależnymi determinantami parametrów widmowych w klasycznej metodzie są: HR i wiek chorego (dla TP, LF), skurczowe ciśnienie tętnicze i LVMI (dla LF/HF). Jednak w skorygowanej analizie LVMI determinuje wszystkie parametry widmowe; LF jest dodatkowo niezależnie związane z okresem trwania nadciśnienia, natomiast LF/HF - z ciśnieniem tętniczym.
Wnioski: W metodzie skorygowanej LVMI jest niezależnym determinantem wszystkich parametrów HRV, podczas gdy w klasycznej analizie LVMI determinuje jedynie LF/HF, co sugeruje, że wpływ LVMI na HRV może być ukryty, jeżeli nie zlikwiduje się zależności HRV od HR. Wzrost LVMI wiąże się ze zmniejszeniem HRV i wzrostem współczynnika LF/HF, co wskazuje na postępujący spadek autonomicznej modulacji rytmu serca z przesunięciem równowagi współczulno-przywspółczulnej na korzyść aktywności współczulnej wraz ze wzrostem LVMI w nadciśnieniu tętniczym samoistnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 487–497)
Materiał i metody: Używając nowej metody, autorzy badają relację między HRV i wskaźnikiem masy lewej komory (LVMI, left ventricular mass index) u 55 chorych z nadciśnieniem tętniczym. Nową metodę autorzy porównują z klasyczną analizą HRV. W skorygowanym i klasycznym widmie HRV określają: całkowitą moc widma (TP, total power), składnik niskiej częstotliwości (LF, low-frequency), składnik wysokiej częstotliwości (HF, high-frequency) oraz współczynnik LF/HF.
Wyniki: W obu metodach TP, LF i HF korelują ujemnie z LVMI, natomiast dodatkowo w metodzie skorygowanej współczynnik LF/HF koreluje dodatnio z LVMI. Analiza regresji wielokrotnej ujawnia, że niezależnymi determinantami parametrów widmowych w klasycznej metodzie są: HR i wiek chorego (dla TP, LF), skurczowe ciśnienie tętnicze i LVMI (dla LF/HF). Jednak w skorygowanej analizie LVMI determinuje wszystkie parametry widmowe; LF jest dodatkowo niezależnie związane z okresem trwania nadciśnienia, natomiast LF/HF - z ciśnieniem tętniczym.
Wnioski: W metodzie skorygowanej LVMI jest niezależnym determinantem wszystkich parametrów HRV, podczas gdy w klasycznej analizie LVMI determinuje jedynie LF/HF, co sugeruje, że wpływ LVMI na HRV może być ukryty, jeżeli nie zlikwiduje się zależności HRV od HR. Wzrost LVMI wiąże się ze zmniejszeniem HRV i wzrostem współczynnika LF/HF, co wskazuje na postępujący spadek autonomicznej modulacji rytmu serca z przesunięciem równowagi współczulno-przywspółczulnej na korzyść aktywności współczulnej wraz ze wzrostem LVMI w nadciśnieniu tętniczym samoistnym. (Folia Cardiol. 2001; 8: 487–497)
Keywords: zmienność rytmu sercaautonomiczny układ nerwowynadciśnienie tętnicze
