Komorowe zaburzenia rytmu serca u pacjentów po korekcji zespołu Fallota

Abstract

Wstęp: Zespół Fallota (TOF, tetralogy of Fallot) należy do wad serca obarczonych wysokim ryzykiem wystąpienia zaburzeń rytmu serca, które mogą mieć różnorodny charakter i pojawiać się nawet wiele lat po zastosowanym leczeniu chirurgicznym. Są one uważane za jeden z głównych czynników ryzyka nagłej śmierci sercowej. Wiele elementów może wpływać na częstość oraz charakter występujących zaburzeń rytmu.
Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę wyników badań 104 pacjentów po korekcji TOF. Chorzy w trakcie badań byli w wieku 4,9-40 lat, a w trakcie zabiegu -d 5 miesięcy do 26 lat. Okres obserwacji pooperacyjnej wynosił 2,9-24,8 lat (śr. 11 lat). Na podstawie badania EKG metodą Holtera podzielono pacjentów na grupę A (n = 17), w której obserwowano istotne komorowe zaburzenia rytmu i grupę B (n = 87) bez takich zaburzeń.
Wyniki: Porównanie obu grup wykazało dłuższy okres obserwacji i starszy wiek w chwili zabiegu u pacjentów z komorowymi zaburzeniami rytmu. W grupie tej wystąpiły 2 nagłe zgony sercowe. Nie stwierdzono istotnych różnic w pozostałych analizowanych parametrach.
Wnioski: Komorowe zaburzenia rytmu serca stanowią poważny problem u pacjentów po korekcji TOF. Ich częstość jest większa u osób operowanych później i wzrasta wraz z wydłużeniem okresu obserwacji. Pacjenci z komorowymi zaburzeniami rytmu wymagają szczegółowej, odpowiednio częstej kontroli, a w wybranych przypadkach - leczenia. Zaburzenia rytmu serca mogą być jedną z potencjalnych przyczyn nagłej śmierci sercowej.