Ocena przydatności badań w diagnostyce zwężeń gałęzi tętnicy płucnej u pacjentów po korekcji zespołu Fallota

Abstract

Wstęp: Częstość zwężenia gałęzi tętnicy płucnej u pacjentów po korekcji zespołu Fallota (TOF, tetralogy of Fallot) wynosi 20–40%. Mogą one mieć pierwotny lub wtórny charakter w stosunku do zastosowanego leczenia. Wpływ zaburzeń perfuzji naczyń płucnych na jakość życia pacjentów po korekcji TOF jest różnorodny, ale trudny do przewidzenia. Celem pracy była ocena przydatności badań w diagnostyce zwężeń naczyń płucnych.
Materiał i metody: Analizie poddano wyniki badań 104 pacjentów, u których korekcję wykonano w wieku od 5 miesięcy do 25 lat. Okres obserwacji wynosił 4,2–25 lat, a wiek chorych w chwili badania 5–40 lat (śr. 15 lat). U 28 pacjentów korekcję wady poprzedzono zespoleniem systemowo-płucnym, w tym u 18 pacjentów - prawostronnym. Podejrzenie zwężeń gałęzi tętnicy płucnej wysunięto na podstawie badania RTG klatki piersiowej u 11 pacjentów, a u 12 chorych na podstawie badania echokardiograficznego.
Wyniki: Zaburzenia perfuzji w badaniu scyntygraficznym stwierdzono u 49% pacjentów, u których wykonano powyższe badanie. Dominowały zaburzenia perfuzji płuca lewego (34 chorych). U pacjentów ze znacznymi zaburzeniami perfuzji wykonano cewnikowanie serca, które potwierdziło rozpoznania u 18 badanych. U 10 pacjentów ze zwężeniem gałęzi płucnych wykonano zabiegi interwencyjne, 3 chorych zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Wnioski: Właściwie przeprowadzone badania diagnostyczne pozwalają wykryć zwężenia gałęzi tętnicy płucnej i zaplanować leczenie u pacjentów z zaburzeniami perfuzji o największym stopniu.