Wpływ wieku na obraz elektrokardiogramu w populacji geriatrycznej

Abstract

Wstęp: Ze względu na rozbieżność zdań na temat najczęstszych i typowych dla starszego wieku patologii celem pracy była ocena zmian EKG w losowo dobranej populacji osób starszych w zależności od wieku, płci oraz obecności w wywiadzie schorzeń kardiologicznych.
Materiał i metody: Wykonano spoczynkowy zapis EKG u 469 osób (325 K i 144 M) w wieku 70-96 lat (średnio 76,0) w wybranym losowo rejonie Krakowa, liczącym 707 osób. Zapisy oceniono według kodu Minnesota, a częstość zmian określano w 3 grupach wiekowych, tj. 70-74 lat, 75-79 lat i > 79 rż.
Wyniki: Wykazano dość znaczny (26,0%), ale ulegający redukcji wraz z wiekiem odsetek prawidłowych zapisów EKG oraz wzrastającą wraz z wiekiem badanych tendencję do polipatologii, a zwłaszcza narastanie częstości zaburzeń rytmu i przewodzenia. Spośród wszystkich zmian w EKG jedynie zespół Q/QS obserwowano częściej u mężczyzn. Zestawienie wyników badań osób zakwalifikowanych na podstawie wywiadu jako „zdrowe kardiologicznie” z grupą „chorych” wykazało podobną częstość nieprawidłowości w obu grupach.
Wnioski: W miarę starzenia populacji geriatrycznej dochodzi do redukcji zapisów prawidłowych oraz narastania stopnia patologii, zwłaszcza w zakresie zmian niedokrwiennych, częstości migotania przedsionków i pobudzeń dodatkowych oraz zaburzeń przewodzenia. W badanej grupie zwraca uwagę znaczna rozbieżność między danymi z wywiadu a obrazem EKG, co należy uwzględnić w rozpoznawaniu chorób serca.