Vol 9, No 3 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2002-04-10
Zależność wyniku testu pionizacyjnego od zastosowanego w nim protokołu. Wstępne wyniki badania wieloośrodkowego
Folia Cardiol 2002;9(3):217-226.
Abstract
Wstęp: Omdlenia kardiodepresyjne występują wcześniej niż wazodepresyjne.
Z kolei prowokacja nitrogliceryną (NTG) może fałszywie zwiększać częstość rozpoznań
zespołu wazowagalnego ze składową ciśnieniową. Jest to istotne ze względu na obserwowaną
tendencję do skracania protokołu testu pionizacyjnego (TT) przez wcześniejsze
podanie NTG.
Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania.
Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 ± 19 lat). Grupa 1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG (n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min po NTG (n = 106).
Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1 wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym (VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28 (19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%), 11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna.
Nie wykazano istotnych różnic między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4 odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze składową ciśnieniową.
Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową, ma test według protokołu 45 + 20 min.
Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania.
Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 ± 19 lat). Grupa 1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG (n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min po NTG (n = 106).
Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1 wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym (VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28 (19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%), 11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna.
Nie wykazano istotnych różnic między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4 odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze składową ciśnieniową.
Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową, ma test według protokołu 45 + 20 min.
Keywords: omdlenie wazowagalnetest pionizacyjnyprotokółnitrogliceryna
