Vol 9, No 5 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2002-10-03
Ostry zawał serca u pacjentów powyżej 70 lat leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej
Folia Cardiol 2002;9(5):443-450.
Abstract
Wstęp: Pierwotna angioplastyka wieńcowa (PTCA) jest jedną z metod
leczenia reperfuzyjnego w ostrym zawale serca (AMI). Celem badania jest analiza
porównawcza wyników leczenia AMI za pomocą pierwotnej PTCA u pacjentów w wieku
> 70 rż.
Materiał i metody: Analizą objęto 552 pacjentów (413 mężczyzn, 139 kobiet) w wieku 26– 78 lat (średnio 56 lat) z AMI, do 12 h od początku wystąpienia bólu wieńcowego, leczonych za pomocą pierwotnej PTCA. Grupę badaną stanowiło 108 pacjentów w wieku ponad 70 lat, zaś grupę kontrolną — 444 chorych w wieku poniżej 70 lat. W obu grupach oceniano przepływ w tętnicy dozawałowej przed zabiegiem, skuteczność zabiegu oraz częstość epizodów sercowo-naczyniowych w czasie obserwacji szpitalnej.
Wyniki: Skuteczność zabiegu była porównywalna w obu badanych grupach (91,6% vs. 96,1%; p = 0,052), natomiast śmiertelność szpitalna była istotnie wyższa w grupie badanej (11% vs. 3,1%; p < 0,001). W grupie badanej istotnie częściej występowały zawały ściany przedniej (54,5% vs. 39,4%; p = 0,001), co wiązało się ze znamiennie częstszym stwierdzeniem, że tętnicą odpowiedzialną za zawał jest gałąź międzykomorowa przednia lewej tętnicy wieńcowej (50,9% vs. 38,7%; p = 0,021). W grupie badanej istotnie częściej występowała trójnaczyniowa choroba wieńcowa (26,8% vs. 16,6%). Pacjenci z grupy badanej charakteryzowali się znamiennie gorszą wyjściową frakcją wyrzutową lewej komory (47,4% vs. 42,5%; p = 0,001). Rozkład ocen przepływu (wg skali TIMI) w tętnicy odpowiedzialnej za zawał nie różnił się istotnie między grupami.
Wnioski: Pierwotna PTCA jest skuteczną metodą leczenia AMI u starszych pacjentów, ale wiąże się z większą śmiertelnością szpitalną niż u osób młodszych.
Materiał i metody: Analizą objęto 552 pacjentów (413 mężczyzn, 139 kobiet) w wieku 26– 78 lat (średnio 56 lat) z AMI, do 12 h od początku wystąpienia bólu wieńcowego, leczonych za pomocą pierwotnej PTCA. Grupę badaną stanowiło 108 pacjentów w wieku ponad 70 lat, zaś grupę kontrolną — 444 chorych w wieku poniżej 70 lat. W obu grupach oceniano przepływ w tętnicy dozawałowej przed zabiegiem, skuteczność zabiegu oraz częstość epizodów sercowo-naczyniowych w czasie obserwacji szpitalnej.
Wyniki: Skuteczność zabiegu była porównywalna w obu badanych grupach (91,6% vs. 96,1%; p = 0,052), natomiast śmiertelność szpitalna była istotnie wyższa w grupie badanej (11% vs. 3,1%; p < 0,001). W grupie badanej istotnie częściej występowały zawały ściany przedniej (54,5% vs. 39,4%; p = 0,001), co wiązało się ze znamiennie częstszym stwierdzeniem, że tętnicą odpowiedzialną za zawał jest gałąź międzykomorowa przednia lewej tętnicy wieńcowej (50,9% vs. 38,7%; p = 0,021). W grupie badanej istotnie częściej występowała trójnaczyniowa choroba wieńcowa (26,8% vs. 16,6%). Pacjenci z grupy badanej charakteryzowali się znamiennie gorszą wyjściową frakcją wyrzutową lewej komory (47,4% vs. 42,5%; p = 0,001). Rozkład ocen przepływu (wg skali TIMI) w tętnicy odpowiedzialnej za zawał nie różnił się istotnie między grupami.
Wnioski: Pierwotna PTCA jest skuteczną metodą leczenia AMI u starszych pacjentów, ale wiąże się z większą śmiertelnością szpitalną niż u osób młodszych.
Keywords: ostry zawał sercapierwotna angioplastyka wieńcowa