open access
Vol 9, No 5 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2002-10-03
Get Citation
Porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem z obecnością wstrząsu kardiogennego, leczonych angioplastyką wieńcową. Analiza z Rejestru ZABRZE
, , , , , , , , , , , , , ,
DOI: 10.5603/cj.22326
·
Folia Cardiol 2002;9(5):425-433.
open access
Vol 9, No 5 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2002-10-03
Abstract
Wstęp: Wstrząs kardiogenny (CS) jest najczęstszą przyczyną zgonu
u pacjentów hospitalizowanych z powodu ostrego zawału serca. Celem pracy było
porównanie wyników leczenia chorych z niepowikłanym zawałem serca oraz zawałem
z obecnością CS, poddanych angioplastyce wieńcowej.
Materiał i metody: Analizą objęto 79 chorych z CS i 588 chorych bez CS, leczonych angioplastyką wieńcową w ostrym zawale serca.
Wyniki: Chorzy z CS byli starsi (59,7 ± 11,3 lat vs. 56,3 ± 11,3 lat; p = 0,014), czas trwania bólu zawałowego był u nich dłuższy (6,1 ± 5,2 h vs. 4,3 ± 2,6 h; p = 0,004) , przebyli już zawał serca (32,1% vs. 20,1%; p = 0,017), częściej występowała u nich wielonaczyniowa choroba wieńcowa (72,1% vs. 48,0%; p < 0,0001). Skuteczność angioplastyki była niższa u chorych z CS (TIMI 3 u 65,0% vs. 92,3%; p < 0,0001). Pacjenci z CS charakteryzowali się niższą frakcją wyrzutową lewej komory serca (40% ± 9% vs. 45% ± 8%; p < 0,0001). Pilnego zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego wymagało 7,6% chorych z CS w porównaniu z 0,7% chorych bez CS (p < 0,0001). U pacjentów z CS częściej występowało krwawienie do przewodu pokarmowego (6,3% vs. 0,2%; p < 0,0001). Śmiertelność wewnątrzszpitalna była wyższa w wypadku osób z CS (38,0% vs. 1,9%; p < 0,0001), ale ulegała zmniejszeniu do 19,2% po skutecznej angioplastyce.
Wnioski: Czynnikami wpływającymi na rozwinięcie się CS w ostrym zawale serca są: starszy wiek, przebyty zawał serca, niższa frakcja wyrzutowa lewej komory serca oraz obecność wielonaczyniowej choroby wieńcowej. Uzyskanie prawidłowego przepływu przez tętnicę wieńcową istotnie redukuje śmiertelność u chorych z CS w przebiegu ostrego zawału serca. Poprzedzające PTCA leczenie trombolityczne nie wpływa na przebieg CS, a potencjalne korzyści wynikające z wcześniejszego udrożnienia tętnicy są ograniczone przez powikłania krwotoczne.
Materiał i metody: Analizą objęto 79 chorych z CS i 588 chorych bez CS, leczonych angioplastyką wieńcową w ostrym zawale serca.
Wyniki: Chorzy z CS byli starsi (59,7 ± 11,3 lat vs. 56,3 ± 11,3 lat; p = 0,014), czas trwania bólu zawałowego był u nich dłuższy (6,1 ± 5,2 h vs. 4,3 ± 2,6 h; p = 0,004) , przebyli już zawał serca (32,1% vs. 20,1%; p = 0,017), częściej występowała u nich wielonaczyniowa choroba wieńcowa (72,1% vs. 48,0%; p < 0,0001). Skuteczność angioplastyki była niższa u chorych z CS (TIMI 3 u 65,0% vs. 92,3%; p < 0,0001). Pacjenci z CS charakteryzowali się niższą frakcją wyrzutową lewej komory serca (40% ± 9% vs. 45% ± 8%; p < 0,0001). Pilnego zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego wymagało 7,6% chorych z CS w porównaniu z 0,7% chorych bez CS (p < 0,0001). U pacjentów z CS częściej występowało krwawienie do przewodu pokarmowego (6,3% vs. 0,2%; p < 0,0001). Śmiertelność wewnątrzszpitalna była wyższa w wypadku osób z CS (38,0% vs. 1,9%; p < 0,0001), ale ulegała zmniejszeniu do 19,2% po skutecznej angioplastyce.
Wnioski: Czynnikami wpływającymi na rozwinięcie się CS w ostrym zawale serca są: starszy wiek, przebyty zawał serca, niższa frakcja wyrzutowa lewej komory serca oraz obecność wielonaczyniowej choroby wieńcowej. Uzyskanie prawidłowego przepływu przez tętnicę wieńcową istotnie redukuje śmiertelność u chorych z CS w przebiegu ostrego zawału serca. Poprzedzające PTCA leczenie trombolityczne nie wpływa na przebieg CS, a potencjalne korzyści wynikające z wcześniejszego udrożnienia tętnicy są ograniczone przez powikłania krwotoczne.
About this article