Vol 9, No 6 (2002): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2002-11-18
Pierwotna angioplastyka wieńcowa w leczeniu ostrego zawału ściany przedniej serca. Analiza porównawcza wyników szpitalnych
Folia Cardiol 2002;9(6):505-511.
Abstract
Wstęp: Pierwotna angioplastyka wieńcowa (PTCA) jest jedną z metod
leczenia reperfuzyjnego ostrego zawału serca (AMI). Celem obecnego badania jest
analiza wyników leczenia chorych z AMI ściany przedniej za pomocą pierwotnej PTCA.
Materiał i metody: Analizą objęto 552 kolejnych pacjentów (w wieku 26–78 lat) z AMI, przyjętych do 12 h od początku bólu zawałowego, których leczono za pomocą pierwotnej PTCA. Grupę badaną stanowiło 236 osób z AMI ściany przedniej, grupę kontrolną -316 chorych z AMI o innej lokalizacji. W obu grupach oceniano przepływ w tętnicy dozawałowej przed zabiegiem, skuteczność zabiegu oraz częstość epizodów sercowo-naczyniowych w czasie obserwacji szpitalnej.
Wyniki: Śmiertelność szpitalna w grupie badanej wyniosła 8,5% i była istotnie wyższa od śmiertelności 1,9% w grupie kontrolnej (p < 0,001). Po wyłączeniu chorych przyjętych we wstrząsie kardiogennym śmiertelność wyniosła 3,2% w grupie badanej i 1,0% w grupie kontrolnej (p = 0,06). Chorzy w grupie badanej przy przyjęciu byli w istotnie gorszym stanie klinicznym, ocenianym według klasyfikacji Killipa-Kimballa, niż pacjenci w grupie kontrolnej (p < 0,001). Nie zaobserwowano istotnych różnic między grupami w częstości badanych czynników ryzyka choroby wieńcowej i skuteczności zabiegu. Rozkład ocen przepływu (wg skali TIMI) w tętnicy odpowiedzialnej za zawał również nie różnił się istotnie między grupami.
Wnioski: Śmiertelność szpitalna w badanej grupie chorych z AMI ściany przedniej, leczonych za pomocą pierwotnej PTCA, była znamiennie wyższa niż u pacjentów z AMI o innej lokalizacji. Chorzy z AMI ściany przedniej przed wykonaniem PTCA byli w gorszym stanie klinicznym ocenianym według klasyfikacji Killipa-Kimballa. (Folia Cardiol. 2002; 9: 505–511)
Materiał i metody: Analizą objęto 552 kolejnych pacjentów (w wieku 26–78 lat) z AMI, przyjętych do 12 h od początku bólu zawałowego, których leczono za pomocą pierwotnej PTCA. Grupę badaną stanowiło 236 osób z AMI ściany przedniej, grupę kontrolną -316 chorych z AMI o innej lokalizacji. W obu grupach oceniano przepływ w tętnicy dozawałowej przed zabiegiem, skuteczność zabiegu oraz częstość epizodów sercowo-naczyniowych w czasie obserwacji szpitalnej.
Wyniki: Śmiertelność szpitalna w grupie badanej wyniosła 8,5% i była istotnie wyższa od śmiertelności 1,9% w grupie kontrolnej (p < 0,001). Po wyłączeniu chorych przyjętych we wstrząsie kardiogennym śmiertelność wyniosła 3,2% w grupie badanej i 1,0% w grupie kontrolnej (p = 0,06). Chorzy w grupie badanej przy przyjęciu byli w istotnie gorszym stanie klinicznym, ocenianym według klasyfikacji Killipa-Kimballa, niż pacjenci w grupie kontrolnej (p < 0,001). Nie zaobserwowano istotnych różnic między grupami w częstości badanych czynników ryzyka choroby wieńcowej i skuteczności zabiegu. Rozkład ocen przepływu (wg skali TIMI) w tętnicy odpowiedzialnej za zawał również nie różnił się istotnie między grupami.
Wnioski: Śmiertelność szpitalna w badanej grupie chorych z AMI ściany przedniej, leczonych za pomocą pierwotnej PTCA, była znamiennie wyższa niż u pacjentów z AMI o innej lokalizacji. Chorzy z AMI ściany przedniej przed wykonaniem PTCA byli w gorszym stanie klinicznym ocenianym według klasyfikacji Killipa-Kimballa. (Folia Cardiol. 2002; 9: 505–511)
Keywords: ostry zawał sercapierwotna angioplastyka wieńcowa
