Zależność przebiegu klinicznego zawału ściany dolnej serca od obecności obniżeń odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych

Abstract

Wstęp: Zawał ściany dolnej serca przebiega łagodniej niż zawał ściany przedniej. Zaobserwowano jednak, że obecność obniżeń odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych u pacjentów w zawale dolnościennym zwiększa częstość powikłań i pogarsza rokowanie.
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w warunkach interwencyjnej reperfuzji mechanicznej, wykonanej do 12 godzin od początku bólu zawałowego. Analizie poddano 199 chorych, których podzielono na dwie grupy: I - bez obniżeń odcinka ST w V1–V6 (n = 59), II - z obniżeniami odcinka ST w V1–V6 (n = 140). W poszczególnych grupach obserwowano przebieg kliniczny, powikłania i sposoby leczenia.
Wyniki: W grupie II zauważono większą aktywność wskaźników martwicy serca (CK 2563 U/l vs. 1273 U/l, CK-MB 235 U/l vs. 118 U/l; p < 0,00001) i ogólną liczbę powikłań (93% vs. 52%; p < 0,001) w porównaniu z grupą I. Spośród powikłań największa różnica dotyczyła częstości komorowych zaburzeń rytmu (22% vs. 10%; p < 0,05) i objawów klinicznych powyżej II klasy według Killipa i Kimballa (29% vs. 14%; p < 0,02). Dzięki zastosowaniu pierwotnej angioplastyki wieńcowej śmiertelność szpitalna w obu grupach była niska, choć nieco wyższa w grupie II (7% vs. 3%; różnica nieistotna). Przezskórną angioplastykę wieńcową jednonaczyniową rzadziej wykonywano w grupie II niż I (63% vs. 81%; p < 0,02).
Wnioski: Występowanie wielonaczyniowej choroby wieńcowej jest częściej związane z obecnością obniżeń odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych. Obniżenia odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych w zawale ściany dolnej serca wskazują na większe ryzyko powikłań i pogarszają rokowanie, także przy zastosowaniu reperfuzji mechanicznej jako podstawowej terapii. (Folia Cardiol. 2002; 9: 499-504)