Wstęp: Stymulacja typu VDD jest optymalną metodą elektroterapii dla chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym i prawidłową czynnością węzła zatokowego. Celem pracy była ocena trwałości stymulacji VDD u osób starszych.
Materiał i metody: Przebadano 70 pacjentów (40 mężczyzn, 30 kobiet) w wieku 61-90 lat (średnia wieku 77 ± 6.3 roku) z rozrusznikiem VDD i elektrodą SL 60/BP firmy Biotronik. Wskazaniem do wszczepienia był blok przedsionkowo-komorowy drugiego oraz trzeciego stopnia i napadowy z częstością przedsionków (HRp) powyżej 65/min w spoczynku i powyżej 100/min w czasie wysiłku. W trakcie obserwacji analizowano: wartość procentową zsynchronizowanych cykli serca (PAS), liczbę pacjentów z bradykardią zatokową poniżej 60/min, zmiany progu czułości (sterowania) fali P (ST), liczbę chorych z utrwalonym migotaniem przedsionków (cAF). Okres obserwacji wynosił 6-48 miesięcy (śr. 24,3 miesiąca). Pomiary wykonywano w 4. i 7. dobie przed wypisem ze szpitala, w 1., 3., 8. miesiącu oraz co roku przez 4 lata od implantacji.
Wyniki: W czasie implantacji amplituda potencjału przedsionkowego (A) i komorowego wynosiła 1,46 ± 0,36 mV (0,7-2,2) i 15 ± 5,2 mV (4-27). Prawidłowy PAS . 90% odnotowano u 61 chorych, podczas gdy u pozostałych 9 osób głównie w nocy rejestrowano długie okresy stymulacji typu VVI spowodowane spadkiem HRp poniżej podstawowej częstości stymulacji 60/min. U wszystkich badanych odcinek ST obniżył się z 0,67 ± 0,23 mV do 0,58 ± 0,20 mV (NS). Mimo to u 10 chorych zarejestrowano zaburzenia czułości (undersensing) wymagające przeprogramowania czułości kanału przedsionkowego do 0,1 mV (brak korelacji z amplitudą A). Należy podkreślić, że u żadnego chorego nie rozwinęło się utrwalone migotanie przedsionków.
Wnioski: Stymulacja VDD jest skuteczną metodą elektroterapii u starszych pacjentów z objawowym blokiem przedsionkowo-komorowym. U osób starszych samoistna analiza HRp nie wystarcza do podjęcia decyzji o wdrożeniu stymulacji VDD. W tej grupie wiekowej zwykle przeprogramowuje się częstość podstawową stymulacji na 50/min, a czułość kanału przedsionkowego na 0,1 mV. (Folia Cardiol. 2004; 11: 855-860)