Mikrowoltowa naprzemienność załamka T - interpretacja, klasyfikacja i kliniczne znaczenie nowej nieinwazyjnej metody oceny ryzyka nagłego zgonu sercowego

Abstract

Wobec rozbieżności między znaczącymi możliwościami leczenia antyarytmicznego (ICD, wszczepialny kardioweter-defibrylator) a małą dostępnością i inwazyjnością metod oceny ryzyka zgonu arytmicznego (badanie elektrofizjologiczne) na uwagę zasługuje pomiar mikrowoltowej naprzemienności załamka T (MTWA) jako nieinwazyjnego sposobu stratyfikacji pacjentów pod względem ryzyka wystąpienia groźnej arytmii komorowej. Pomiaru TWA dokonuje się podczas przyspieszenia czynności serca w wyniku wysiłku, stymulacji przedsionkowej lub farmakologicznej. Rejestrację i analizę TWA przeprowadza się za pomocą aparatury i oprogramowania, które są obecnie powszechnie dostępne. Wiele kryteriów decyduje o wyniku pomiaru, który może być dodatni, ujemny lub nieokreślony. Ulepszone kryteria oceny TWA mają się przyczynić do zmniejszenia liczby wyników nieokreślonych. Dodatni wynik wskazuje na zwiększone ryzyko groźnej arytmii komorowej, a ujemny z dużym prawdopodobieństwem je wyklucza, co oznacza dużą ujemną wartość predykcyjną badania, porównywalną z inwazyjnym badaniem elektrofizjologicznym (EPS). Wartość TWA potwierdzono w pierwszych badaniach klinicznych. Pomiar TWA może się zatem stać wstępną, nieinwazyjną metodą oceny ryzyka arytmii u osób z chorobą wieńcową, po zawale serca i z kardiomiopatią nieniedokrwienną. Wynik badania nie tylko określa ryzyko, lecz może również wskazać dalsze optymalne postępowanie (diagnostyka inwazyjna, wszczepienie ICD, leczenie zachowawcze). (Folia Cardiol. 2004; 11: 873–883)