Przydatność próby wysiłkowej u dzieci z zaburzeniami rytmu serca - doświadczenie własne

Abstract

Wstęp: Celem pracy było określenie przydatności próby wysiłkowej u dzieci z zaburzeniami rytmu serca.
Materiał i metody: Badaniami objęto 154 dzieci, w wieku średnio 12,4 roku, bez współistniejącej wady serca, skierowanych na test wysiłkowy z powodu zaburzeń rytmu serca udokumentowanych w zapisie EKG i 24-godzinnym monitorowaniu EKG metodą Holtera lub z wywiadem sugerującym arytmię prowokowaną wysiłkiem. U 17 pacjentów stosowano w tym samym czasie leczenie farmakologiczne arytmii. Chorych podzielono na grupy w zależności od rodzaju arytmii. U wszystkich wykonano próbę wysiłkową na bieżni, stosując protokół Bruce’a.
Wyniki: W grupie 60 dzieci z przedwczesnymi pobudzeniami dodatkowymi wysiłek wygaszał całkowicie arytmię u 76% badanych, co świadczyło o łagodnym i czynnościowym charakterze zaburzeń rytmu w tych przypadkach. W grupie 30 dzieci z napadami częstoskurczu nadkomorowego u 10% próba wysiłkowa prowokowała częstoskurcz, w tym u 2 następowało to pomimo stosowanej profilaktyki farmakologicznej. Spośród 13 dzieci z arytmią złożoną u 5 chorych wysiłek nasilał zaburzenia rytmu, a u 6 osób nie miał na nie wpływu. U 19 dzieci z bradykardią zatokową oraz u 22 chorych z wywiadem sugerującym arytmię prowokowaną wysiłkiem wynik próby wysiłkowej był prawidłowy. Spośród 10 dzieci z zespołem Wolffa-Parkinsona-White’a u 2 osób podczas testu ustąpiły cechy preekscytacji.
Wnioski: Próba wysiłkowa u dzieci z zaburzeniami rytmu serca jest wartościowym badaniem diagnostycznym, uzupełniającym 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera w ustalaniu wskazań i rodzaju leczenia farmakologicznego arytmii. Próba wysiłkowa u dzieci jest badaniem przydatnym w prognozowaniu aktywności fizycznej dziecka z zaburzeniami rytmu serca. U dzieci z ustępującą w czasie wysiłku arytmią próba wysiłkowa ma pozytywny aspekt psychologiczny. (Folia Cardiol. 2004; 11: 221–226)