Vol 11, No 3 (2004): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2004-03-15
Balonowa angioplastyka we wrodzonej i pooperacyjnej koarktacji aorty — kilkuletnie obserwacje własne
Folia Cardiol 2004;11(3):205-211.
Abstract
Wstęp: Celem pracy jest przedstawienie doświadczenia autorów w interwencyjnym
leczeniu wrodzonej i pooperacyjnej koarktacji aorty.
Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 20 dzieci z wrodzoną koarktacją aorty (w wieku 95,75 ± 71,78 miesiąca; śr. 114 miesięcy, przedział wieku: 11 dni – 18 lat) i 26 dzieci z pooperacyjną koarktacją (w wieku 47,72 ± 63,83 miesiąca, śr. 8 miesięcy, przedział wieku: 28 dni – 16 lat). Zabiegi wykonywano w znieczuleniu ogólnym, z dostępu od strony tętnicy udowej. Średnica balonu nie przekraczała średnicy aorty zstępującej na poziomie przepony.
Wyniki: W grupie pacjentów z wrodzoną koarktacją aorty bezpośredni gradient skurczowy przez miejsce zwężenia w grupie 20 pacjentów obniżył się z 38,27 ± 18,76 mm Hg do 14,09 ± 14,89 mm Hg (p < 0,001). Trzy noworodki i dwoje niemowląt w wieku poniżej 6 miesiąca życia zakwalifikowano do zabiegu angioplastyki z powodu ciężkiego stanu ogólnego (u 2 z nich ponadto odnotowano hipoplazję łuku poprzecznego). U 3 z nich wynik bezpośredni i w okresie ponad 12-miesięcznej obserwacji był dobry. U pozostałych 2 z hipoplazją łuku poprzecznego w kilka miesięcy później wykonano zabieg operacyjny z dobrym efektem. Spośród 15 pacjentów > 1 rż. u 8 (53,33%) wynik angioplastyki był dobry - u tych chorych nie odnotowano nadciśnienia tętniczego, nie było również konieczne leczenie. U jednego pacjenta po nieskutecznej angioplastyce założono z dobrym efektem hemodynamicznym stent CP. Trzech chorych z hipoplazją cieśni jest w trakcie cyklu kolejnych angioplastyk, stopniowo przygotowujących ścianę aorty do założenia stentu. U 3 pacjentów > 10 rż. wystąpił tętniak aorty i w efekcie został założony stent pokryty (covered stent).
W grupie pacjentów z pooperacyjną koarktacją aorty bezpośredni gradient skurczowy przez miejsce zwężenia obniżył się z 42,52 ± 17,96 do 15,01 ± 14,91; p < 0,001. Z grupy 26 osób u 22 (84,61%) efekt balonowej angioplastyki był dobry. U 20 pacjentów nie jest konieczne stosowanie leków hipotensyjnych, u 2 nadciśnienie tętnicze jest w pełni kontrolowane jednym lekiem. U 4 osób (15,38%) z powodu nieefektywnej angioplastyki założono stent, uzyskując dobry efekt hemodynamiczny.
Wnioski: We wrodzonej koarktacji aorty leczenie interwencyjne jest alternatywne do leczenia chirurgicznego. U noworodków i niemowląt decyzję o wykonaniu angioplastyki balonowej powinno się podejmować indywidualnie w zależności od stanu pacjenta: angioplastyka balonowa wrodzonej koarktacji aorty bez towarzyszącej hipoplazji łuku u pacjentów w wieku powyżej roku jest metodą skuteczną; angioplastyka balonowa wrodzonej koarktacji aorty u pacjentów w wieku ponad 10 lat może spowodować wystąpienie tętniaka aorty; angioplastyka balonowa skrajnie ciasnej koarktacji aorty może być pierwszym etapem przygotowania ściany aorty do założenia stentu; angioplastyka balonowa pooperacyjnej koarktacji aorty jako leczenie z wyboru jest metodą bezpieczną i skuteczną. (Folia Cardiol. 2004; 11: 205–211)
Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 20 dzieci z wrodzoną koarktacją aorty (w wieku 95,75 ± 71,78 miesiąca; śr. 114 miesięcy, przedział wieku: 11 dni – 18 lat) i 26 dzieci z pooperacyjną koarktacją (w wieku 47,72 ± 63,83 miesiąca, śr. 8 miesięcy, przedział wieku: 28 dni – 16 lat). Zabiegi wykonywano w znieczuleniu ogólnym, z dostępu od strony tętnicy udowej. Średnica balonu nie przekraczała średnicy aorty zstępującej na poziomie przepony.
Wyniki: W grupie pacjentów z wrodzoną koarktacją aorty bezpośredni gradient skurczowy przez miejsce zwężenia w grupie 20 pacjentów obniżył się z 38,27 ± 18,76 mm Hg do 14,09 ± 14,89 mm Hg (p < 0,001). Trzy noworodki i dwoje niemowląt w wieku poniżej 6 miesiąca życia zakwalifikowano do zabiegu angioplastyki z powodu ciężkiego stanu ogólnego (u 2 z nich ponadto odnotowano hipoplazję łuku poprzecznego). U 3 z nich wynik bezpośredni i w okresie ponad 12-miesięcznej obserwacji był dobry. U pozostałych 2 z hipoplazją łuku poprzecznego w kilka miesięcy później wykonano zabieg operacyjny z dobrym efektem. Spośród 15 pacjentów > 1 rż. u 8 (53,33%) wynik angioplastyki był dobry - u tych chorych nie odnotowano nadciśnienia tętniczego, nie było również konieczne leczenie. U jednego pacjenta po nieskutecznej angioplastyce założono z dobrym efektem hemodynamicznym stent CP. Trzech chorych z hipoplazją cieśni jest w trakcie cyklu kolejnych angioplastyk, stopniowo przygotowujących ścianę aorty do założenia stentu. U 3 pacjentów > 10 rż. wystąpił tętniak aorty i w efekcie został założony stent pokryty (covered stent).
W grupie pacjentów z pooperacyjną koarktacją aorty bezpośredni gradient skurczowy przez miejsce zwężenia obniżył się z 42,52 ± 17,96 do 15,01 ± 14,91; p < 0,001. Z grupy 26 osób u 22 (84,61%) efekt balonowej angioplastyki był dobry. U 20 pacjentów nie jest konieczne stosowanie leków hipotensyjnych, u 2 nadciśnienie tętnicze jest w pełni kontrolowane jednym lekiem. U 4 osób (15,38%) z powodu nieefektywnej angioplastyki założono stent, uzyskując dobry efekt hemodynamiczny.
Wnioski: We wrodzonej koarktacji aorty leczenie interwencyjne jest alternatywne do leczenia chirurgicznego. U noworodków i niemowląt decyzję o wykonaniu angioplastyki balonowej powinno się podejmować indywidualnie w zależności od stanu pacjenta: angioplastyka balonowa wrodzonej koarktacji aorty bez towarzyszącej hipoplazji łuku u pacjentów w wieku powyżej roku jest metodą skuteczną; angioplastyka balonowa wrodzonej koarktacji aorty u pacjentów w wieku ponad 10 lat może spowodować wystąpienie tętniaka aorty; angioplastyka balonowa skrajnie ciasnej koarktacji aorty może być pierwszym etapem przygotowania ściany aorty do założenia stentu; angioplastyka balonowa pooperacyjnej koarktacji aorty jako leczenie z wyboru jest metodą bezpieczną i skuteczną. (Folia Cardiol. 2004; 11: 205–211)
Keywords: wrodzona koarktacja aortypooperacyjna koarktacja aortyangioplastyka balonowa
