Tachykardiomiopatia - migotanie przedsionków a czynność skurczowa lewej komory serca

Abstract

Wstęp: Niewydolność serca szczególnie często występuje u chorych z migotaniem przedsionków (AF), a obecność arytmii uważa się za następstwo pogorszenia czynności lewej komory (LV). Niekontrolowana tachyarytmia może być również podłożem, a nie konsekwencją pogorszenia czynności LV.
Materiał i metody: Badaniami objęto 30 chorych, u których po umiarowieniu AF utrzymał się rytm zatokowy (SR) przez co najmniej 6 miesięcy, oraz 30 osób zdrowych. U chorych wykonano echokardiograficzne badania przezklatkowe i przezprzełykowe (TTE i TEE) w czasie trwania AF, bezpośrednio po jego umiarowieniu, a także po 6-miesięcznym okresie bez nawrotu arytmii. Oceniano parametry charakteryzujące czynność skurczową LV w badaniu TTE, a także dotyczące czynności LV wskaźniki przepływu przez żyłę płucną górną lewą (LSPV), rejestrowane w badaniu TEE. U wszystkich chorych zastosowano monitorowanie EKG metodą Holtera przed i w pierwszej dobie po powrocie SR.
Wyniki: Bezpośrednio po umiarowieniu zanotowano niewielki spadek frakcji wyrzutowej (EF) i frakcji skracania (SF) lewej komory. Po 6-miesięcznej obserwacji przy zachowanym SR nastąpił istotny wzrost zarówno EF, jak i SF. Zmiany te dotyczyły jednak tylko osób z wyjściowo mniejszymi wartościami EF. W TEE zanotowano wzrost prędkości przepływu przez LSPV w okresie skurczu LV (PVS) oraz wzrost wskaźnika PVS/PVD. Frakcje wyrzutowa i skracania miały mniejszą wartość u chorych, którzy charakteryzowali się wyższą maksymalną i średnią dobową częstością akcji serca (HRmax, HRśr) w czasie AF. Wartości HRmax, HRśr po rewersji AF do SR znacząco zmniejszały się, podczas gdy HRmin pozostawała niezmieniona w czasie obydwu zapisów holterowskich.
Wnioski: Powrót rytmu zatokowego i jego utrzymanie przez dłuższy czas powoduje poprawę czynności skurczowej LV. Zmiany te dotyczą przede wszystkim chorych z wyjściowo większą jej dysfunkcją. Maksymalna i średnia dobowa częstość akcji serca ujemnie korelują ze wskaźnikami określającymi czynność skurczową LV. Rewersja AF do rytmu zatokowego powoduje zmniejszenie maksymalnej i średniej dobowej częstości akcji serca, ale nie wpływa na minimalną częstość rytmu serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 189-198)