Wstęp: Standardowe badanie holterowskie ogranicza się do analizy odcinka ST w punkcie około 80 ms za punktem J w celu oceny epizodów niedokrwiennych. Autorzy opisują metodę rozszerzającą zakres analizy okresu repolaryzacji od 8 do 398 ms za punktem J, umożliwiającą analizę załamka T, zmienności jego amplitudy (Ta) i odstępu od punktu J (JTa) w ciągu doby, z wykorzystaniem dostępnego komercyjnie systemu.
Materiał i metody: U 16 zdrowych młodych ochotników (8 kobiet, 8 mężczyzn) rejestrowano 24-godzinny zapis 3-kanałowego EKG. Zapisy poddano standardowej analizie z zastosowaniem systemu Medilog-Excel3 (Oxford). Na podstawie automatycznego algorytmu oceny trendów odcinka ST, uśrednianego z okresów trwających 30 s, określano prawidłowość wyznaczenia punktu referencyjnego dla pomiarów amplitudy (odcinek PR) i określenia czasu (punkt J). Ocenę amplitudy odstępu ST-T w każdym kanale powtarzano 51-krotnie, z minimalnym krokiem 7,8 ms. Uzyskaną u każdego badanego macierz 24-godzinnego trendu zmian odcinka repolaryzacji redukowano poprzez wyznaczenie największych wartości amplitud załamka T i określenie ich odstępu od punktu J oraz ograniczenie zakresu częstości akcji serca (HR) do 50–110 bpm. W ten sposób u każdego badanego wyznaczono następujące parametry: średnią HR, jej zmienność oraz w każdym kanale: średnią amplitudę szczytu załamka T (Ta), średni odstęp JTa, a także zależności powyższych parametrów od częstości akcji serca.
Wyniki: Średnia HR u badanych była równa 79,3 ± 17,1 bpm. Średnie wartości Ta wynosiły odpowiednio: 397 ± 106 μV (Ch1), 203 ± 128 μV (Ch2), 294 ± 137 μV (Ch3) oraz 215,02 ± 33,15 ms (Ch1), 221,53 ± 35,31 ms (Ch2), 219,88 ± 36,8 ms (Ch3). Średnie współczynników korelacji zależności Ta/HR i JTa/HR wynosiły odpowiednio: –0,93 (Ch1), –0,82 (Ch2), –0,94 (Ch3) oraz –0,95 (Ch1), –0,93 (Ch2), –0,95 (Ch3), wszystkie z p < 0,001.
Wnioski: Standardowa aparatura holterowska pozwala na oszacowanie repolaryzacji komór w szerokim zakresie czasowym. Zaproponowana przez autorów niniejszej pracy metoda umożliwia ocenę zmienności amplitudy załamka T i jej zależności od częstości rytmu serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 367–372)