Vol 11, No 5 (2004): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2004-05-10
Wpływ tirofibanu na 6-miesięczne wyniki leczenia chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST, poddanych strategii inwazyjnej
Folia Cardiol 2004;11(5):347-353.
Abstract
Wstęp: Inhibitory receptorów płytkowych GP IIb/IIIa stosuje się w leczeniu
ostrych zespołów wieńcowych, w których patogenezie kluczową rolę odgrywa zakrzep
w obrębie tętnicy wieńcowej. Celem pracy jest określenie częstości występowania
niekorzystnych zdarzeń sercowych (zawał, zgon, ponowna rewaskularyzacja, hospitalizacja
z powodu nawrotu dławicy) w okresie 6-miesięcznej obserwacji u 886 chorych poddanych
strategii inwazyjnej i leczonych tirofibanem (154 osoby) w porównaniu z chorymi,
u których nie stosowano tego leku (732 osoby).
Materiał i metody: Do analizy włączono chorych spełniających jednocześnie dwa kryteria: występowanie bólów wieńcowych w spoczynku w ciągu ostatnich 24 godzin oraz przynajmniej jedno z poniższych: a) obniżenie odcinka ST (≥ 0,05 mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, b) przemijające (< 20 min) uniesienia odcinka ST (≥ 0,05 mV) lub odwrócenie załamków T (≥ 0,1 mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, c) pojawienie się wskaźników uszkodzenia mięśnia sercowego.
Wyniki: U chorych leczonych tirofibanem liczba punktów w skali TIMI była istotnie większa (5,24 ± 1,12 vs. 4,88 ± 1,69; p = 0,008), ponadto częściej obserwowano u nich cukrzycę (31,13% vs. 17,21%; p = 0,00007) i trójnaczyniową chorobę wieńcową (50,63% vs. 33,77%; p = 0,00006). Porównywalny odsetek chorych w obu grupach poddano przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) lub pomostowaniu aortalno-wieńcowemu (CABG) (odpowiednio 69,62% i 20,25% vs. 73,88% i 19,25%), natomiast do grupy leczonej tirofibanem istotnie częściej należeli chorzy, których nie zakwalifikowano do leczenia inwazyjnego (12,66% vs. 7,92%; p = 0,05). Grupa leczona tirofibanem i grupa, w której nie stosowano tego leku, nie różniły się istotnie częstością występowania zgonów, zawałów niezakończonych zgonem i hospitalizacji (odpowiednio 6,96%, 0% i 17,72% vs. 4,22%, 1,58% i 16,89%, NS), natomiast wśród chorych leczonych tirofibanem istotnie rzadziej konieczne było przeprowadzenie powtórnej PCI w okresie 6-miesięcznej obserwacji (1,27% vs. 5,8%, p = 0,01).
Wnioski: Leczenie tirofibanem u chorych, u których zastosowano wczesną strategię inwazyjną powoduje w obserwacji odległej zmniejszenie ryzyka wśród osób z grupy wysokiego ryzyka według TIMI do poziomu ryzyka umiarkowanego. W przypadku pacjentów leczonych tirofibanem w obserwacji 6-miesięcznej istotnie rzadziej zachodzi konieczność wykonania powtórnej PCI. (Folia Cardiol. 2004; 11: 347–353)
Materiał i metody: Do analizy włączono chorych spełniających jednocześnie dwa kryteria: występowanie bólów wieńcowych w spoczynku w ciągu ostatnich 24 godzin oraz przynajmniej jedno z poniższych: a) obniżenie odcinka ST (≥ 0,05 mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, b) przemijające (< 20 min) uniesienia odcinka ST (≥ 0,05 mV) lub odwrócenie załamków T (≥ 0,1 mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, c) pojawienie się wskaźników uszkodzenia mięśnia sercowego.
Wyniki: U chorych leczonych tirofibanem liczba punktów w skali TIMI była istotnie większa (5,24 ± 1,12 vs. 4,88 ± 1,69; p = 0,008), ponadto częściej obserwowano u nich cukrzycę (31,13% vs. 17,21%; p = 0,00007) i trójnaczyniową chorobę wieńcową (50,63% vs. 33,77%; p = 0,00006). Porównywalny odsetek chorych w obu grupach poddano przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) lub pomostowaniu aortalno-wieńcowemu (CABG) (odpowiednio 69,62% i 20,25% vs. 73,88% i 19,25%), natomiast do grupy leczonej tirofibanem istotnie częściej należeli chorzy, których nie zakwalifikowano do leczenia inwazyjnego (12,66% vs. 7,92%; p = 0,05). Grupa leczona tirofibanem i grupa, w której nie stosowano tego leku, nie różniły się istotnie częstością występowania zgonów, zawałów niezakończonych zgonem i hospitalizacji (odpowiednio 6,96%, 0% i 17,72% vs. 4,22%, 1,58% i 16,89%, NS), natomiast wśród chorych leczonych tirofibanem istotnie rzadziej konieczne było przeprowadzenie powtórnej PCI w okresie 6-miesięcznej obserwacji (1,27% vs. 5,8%, p = 0,01).
Wnioski: Leczenie tirofibanem u chorych, u których zastosowano wczesną strategię inwazyjną powoduje w obserwacji odległej zmniejszenie ryzyka wśród osób z grupy wysokiego ryzyka według TIMI do poziomu ryzyka umiarkowanego. W przypadku pacjentów leczonych tirofibanem w obserwacji 6-miesięcznej istotnie rzadziej zachodzi konieczność wykonania powtórnej PCI. (Folia Cardiol. 2004; 11: 347–353)
Keywords: ostre zespoły wieńcowetirofibanwczesna strategia inwazyjna
