Vol 11, No 6 (2004): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2004-06-03

open access

Page views 517
Article views/downloads 1161
Get Citation

Connect on Social Media

Connect on Social Media

Ultrasonograficzna ocena metod doprężania stentu wszczepionego do tętnicy wieńcowej

Marcin Rychter, Jacek Kubica, Adam Sukiennik, Marek Radomski, Maria Bogdan, Grzegorz Grześk, Mirosław Jabłoński, Tomasz Białoszyński, Radosław Piasecki, Marek Koziński i Iwona Świątkiewicz
Folia Cardiol 2004;11(6):433-445.

Abstract

Wstęp: Celem pracy było porównanie dwóch metod doprężania stentu pod kontrolą ultrasonograficzną w zależności od wewnętrznej struktury blaszki miażdżycowej, jej rozkładu przestrzennego i obecności zwapnień.
Materiał i metody: U 26 pacjentów z chorobą niedokrwienną serca wszczepiono stent do tętnicy wieńcowej. Pod kontrolą ultrasonografii wewnątrzwieńcowej stenty doprężano przy użyciu dwóch metod: zastosowania większego ciśnienia (o 4 atm więcej) lub zastosowania balonu o średnicy większej o 0,5 mm. Stenty doprężano 1–4 razy w celu osiągnięcia optymalnego wyniku. W zależności od długości stentu wybierano 3–5 segmentów w jego obrębie. W 134 segmentach do doprężania stentu stosowano wyższe ciśnienie, w 32 segmentach — większy balon. Mierzono pole powierzchni przekroju poprzecznego światła stentu (SA [mm2]) oraz minimalny i maksymalny wymiar poprzeczny światła stentu (minSD, maxSD [mm]), z czego wyliczano średnią (avSD = minSD + maxSD/2). Z wartości przed i po redylatacji wyliczano przyrosty, które następnie porównywano w zależności od metody doprężenia. Blaszki miażdżycowe sklasyfikowano według kryteriów ultrasonograficznych jako: miękkie, mieszane, twarde, ze zwapnieniami i bez zwapnień, koncentryczne i ekscentryczne.
Wyniki: Po zastosowaniu wyższego ciśnienia do doprężenia stentu obserwowano większe przyrosty średniego wymiaru poprzecznego światła stentu (avSD = 0,226 mm) oraz pola powierzchni przekroju poprzecznego światła stentu (SA = 1,14 mm2) niż po użyciu większego balonu (avSD = 0,073 mm, SA = 0,662 mm2). Istotne różnice stwierdzono w blaszkach miękkich, koncentrycznych, ekscentrycznych i bez zwapnień. Skuteczność obu metod redylatacji stentu była podobna w blaszkach mieszanych, twardych i ze zwapnieniami.
Wnioski: Doprężanie stentu przy użyciu wyższego ciśnienia powoduje większe przyrosty wymiaru poprzecznego oraz pola powierzchni przekroju poprzecznego światła stentu niż w przypadku stosowania większego balonu z zastosowaniem takiego samego ciśnienia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 433–445)

Article available in PDF format

View PDF Download PDF file