Wstęp: Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa należy do seronegatywnych spondyloartropatii. Proces zapalny obejmuje przede wszystkim przyczepy ścięgniste kręgosłupa oraz stawy obwodowe.
Materiał i metody: Do badania włączono 38 chorych z rozpoznanym zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa. Grupę kontrolną stanowiło 25 zdrowych osób odpowiadających wiekiem i rozkładem płci grupie badanej. Pomiary echokardiograficzne wykonano według wytycznych i zakresów norm Amerykańskiego Towarzystwa Echokardiograficznego. Oceny funkcji rozkurczowej lewej komory serca dokonano na podstawie następujących wskaźników: prędkość maksymalna wczesnej fazy napełniania (E), prędkość maksymalna przedsionkowej fazy napełniania (A), stosunek E/A i czas rozkurczu izowolumetrycznego (IVRT).
Wyniki: Nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym stwierdzono u 67% osób z grupy badanej i u 32% z grupy kontrolnej. Niedomykalność zastawki aortalnej wystąpiła u 21% badanych i u 4% pacjentów z grupy kontrolnej. Frakcja wyrzutowa, frakcja skracania, wymiary jam serca (poza lewym przedsionkiem) nie wykazywały istotnych statystycznie różnic. Wypadanie płatka zastawki mitralnej stwierdzono u 8% osób w badanej grupie, natomiast tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej u 13%.
Wnioski: U pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa często występują zmiany w układzie sercowo-naczyniowym. Charakteryzują się one stałą progresją związaną z czasem trwania choroby. Stopień zaawansowania zmian stwierdzanych w badaniu echokardiograficznym jest niski. Zmiany te nie powodują poważnych następstw klinicznych, ale zaleca się wykonywanie badań kontrolnych i współpracę reumatologa z kardiologiem. (Folia Cardiol. 2005; 12: 221–228)