24-godzinne badanie elektrokardiograficzne metodą Holtera - wskazania, zastosowanie. Część 1

Abstract

Elektrokardiografia holterowska (AECG) jest obecnie powszechnie stosowaną w praktyce nieinwazyjną metodą diagnostyczną pozwalającą również na ocenę ryzyka nagłego zgonu sercowego u niektórych pacjentów z chorobami serca. Jej dostępność oraz stosunkowo niskie koszty sprawiają, że jest metodą często wykorzystywaną w praktyce klinicznej, przy czym niekiedy nie uwzględnia się wskazań do jej wykonania. Zdarzają się również sytuacje, kiedy AECG mogłoby wnieść nowe istotne informacje w procesie diagnostyczno-rokowniczym, jednak z różnych powodów lekarz prowadzący nie zleca tego badania. Dlatego niezwykle istotną kwestią stało się przypomnienie i uściślenie wskazań do AECG. Dokonała tego grupa ekspertów powołanych przez Amerykańskie Kolegium Kardiologów (ACC) oraz Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne (AHA). Niniejsza praca obejmuje krótki rys historyczny rozwoju AECG w ciągu 50 lat od jej wynalezienia. Następnie przedstawiono wskazania do wykonania AECG zebrane i usystematyzowane przez ACC i AHA, opierające się na klasach I–III, wraz z krótkim komentarzem autorskim, niekiedy polemizującym z powyższymi wskazaniami. Zaczerpnięto je z raportu grupy ekspertów do spraw wytycznych ACC/AHA opublikowanego w 1999 r., więc część z nich nie uwzględnia nowych technik, które rozwinęły się w kardiologii przez ostatnie lata. Dotyczy to zwłaszcza stymulatorów serca, gdzie autorzy na podstawie własnych doświadczeń polemizują z przedstawionymi standardami. W pracy nie omówiono ani nie skomentowano wskazań dotyczących pacjentów pediatrycznych, które zawarte są w wyżej wymienionym artykule, ponieważ stanowią one przedmiot zainteresowań oddzielnej specjalizacji - kardiologii dziecięcej. (Folia Cardiol. 2005; 12: 153–160)