Wstęp: Objawy kliniczne w niedoczynności tarczycy wskazują na przewagę aktywności układu przywspółczulnego. Celem pracy było porównanie parametrów zmienności rytmu zatokowego (HRV) u tych samych pacjentów z niedoczynnością tarczycy w okresie hipotyreozy i po uzyskaniu eutyreozy.
Materiał i metody: Badaniem objęto 56 pacjentów. Ostatecznej ocenie poddano 30 osób, u których oceniano parametry czasowej i częstotliwościowej analizy HRV w okresie hipotyreozy i po uzyskaniu eutyreozy. Jednocześnie porównano parametry analizy częstotliwościowej HRV między okresem aktywności dziennej i okresem snu w stanie hipotyreozy i po uzyskaniu eutyreozy.
Wyniki: Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w ocenie parametrów czasowej analizy HRV u tych samych pacjentów w okresie hipotyreozy i po uzyskaniu eutyreozy. W ocenie parametrów częstotliwościowej analizy HRV uzyskano istotnie statystycznie niższe wartości wskaźnika LF/HF, odzwierciedlającego stosunek mocy widma niskich częstotliwości do mocy widma wysokich częstotliwości, w okresie hipotyreozy zarówno w czasie aktywności dziennej, jak i podczas snu. Wykazano tendencje do niższych wartości parametru LF w okresie hipotyreozy, co decydująco wpływało na wartość wskaźnika LF/HF. Stwierdzono także istotnie statystycznie wyższe wartości parametrów mocy widma wysokich częstotliwości i niższe wartości wskaźnika LF/HF w czasie snu zarówno w okresie hipotyreozy, jak i eutyreozy.
Wnioski: Stwierdzone niższe wartości wskaźnika LF/HF w stanie hipotyreozy zarówno w okresie aktywności dziennej, jak i podczas snu świadczą o tym, że w niedoczynności tarczycy dochodzi do zaburzenia równowagi współczulno-przywspółczulnej na korzyść układu przywspółczulnego. Wiąże się to przede wszystkim z niższymi wartościami LF w okresie hipotyreozy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 301–306)