Wstęp: Przydatność turbulencji rytmu zatokowego (HRT) w szacowaniu ryzyka po leczonym farmakologicznie zawale serca (MI) opisano w 1999 roku. Obecnie powszechnie stosowaną metodą postępowania w ostrym MI jest pierwotna angioplastyka wieńcowa (PTCA). Celem pracy było zbadanie dynamiki HRT w obserwacji odległej po pierwotnej PTCA oraz przydatności parametrów uzyskanych we wczesnym pozawałowym monitorowaniu holterowskim do przewidywania rodzaju tej dynamiki.
Materiał i metody: Do badania włączono 96 pacjentów po MI leczonym skutecznie metodą pierwotnej PTCA. W 3. dobie po zabiegu wykonano monitorowanie holterowskie wzbogacone o analizę zmienności rytmu zatokowego (czasową: SDNN, RMSSD, Indeks Trójkąta i częstotliwościową: LF, HF, Δ LF/HF = średni LF/HF w ciągu dnia – średni LF/HF w nocy) oraz HRT. Badanie powtórzono po 12 miesiącach.
Wyniki: Po 12 miesiącach u 51 pacjentów oba parametry HRT poprawiły się (typ I dynamiki zmian HRT), u 31 — pogorszyły (typ II dynamiki). U 14 osób pogorszył się tylko 1 parametr HRT (typ III dynamiki). Istotny wpływ na ryzyko wystąpienia typu II dynamiki HRT mają następujące parametry uzyskane we wczesnym pozabiegowym monitorowaniu holterowskim: obecność przemijających uniesień odcinka ST, częstość pracy serca, SDNN, RMSSD, Indeks Trójkąta oraz ΔLF/HF. W analizie wieloczynnikowej istotny wpływ na względne ryzyko pogorszenia HRT w obserwacji odległej wykazał jedynie ten ostatni parametr odzwierciedlający dobowy rytm aktywności autonomicznej.
Wnioski: Wykonane we wczesnym okresie po zabiegu pierwotnej PTCA monitorowanie EKG metodą Holtera jest przydatne w wyodrębnieniu spośród pacjentów bez objawów tych, u których w obserwacji odległej powinno się kontrolować HRT ze względu na tendencję do zmian jej parametrów w kierunku wartości, dla których udowodniono wzrost ryzyka nagłego zgonu po zawale serca. (Folia Cardiol. 2005; 12: 428–437)