Wstęp: Nie badano dotychczas wartości rokowniczej bloku zatokowo-przedsionkowego II° typu Wenckebacha (blok Wenckebacha).
Materiał i metody: W grupie 412 chorych z omdleniami, stanami przedomdleniowymi, zawrotami głowy lub kołataniem serca oceniono standardowe elektrokardiogramy w celu wyodrębnienia osób z blokiem Wenckebacha. Zależność między występowaniem bloku Wenckebacha a rozpoznaniem choroby węzła zatokowego, wszczepieniem rozrusznika serca i śmiertelnością pacjentów podczas prospektywnej obserwacji przez średnio 66 ± 32 miesiące oceniano za pomocą testu logarytmicznego rang oraz wielowymiarowej analizy Coxa.
Wyniki: Blok Wenckebacha stwierdzono u 29 chorych. W analizie jednowymiarowej wykazano powiązanie: bloku Wenckebacha, zaawansowanego wieku pacjentów i epizodów omdlenia z rozpoznaniem choroby węzła zatokowego oraz z wszczepieniem rozrusznika serca; zaawansowanego wieku chorych, płci męskiej oraz organicznej choroby serca z całkowitą śmiertelnością pacjentów oraz organicznej choroby serca z występowaniem nagłych zgonów sercowych. Wyniki wielowymiarowej analizy Coxa potwierdziły wartość predykcyjną bloku Wenckebacha w odniesieniu do rozpoznania choroby węzła zatokowego (ryzyko względne 4,3; 95% przedział ufności 2,2–8,4) i wszczepienia rozrusznika serca (ryzyko względne 4,6; 95% przedział ufności 2,0–10,2).
Wnioski: Obecność bloku Wenckebacha w elektrokardiogramie standardowym wskazuje na zwiększone prawdopodobieństwo rozpoznania w przyszłości choroby węzła zatokowego oraz wszczepienia rozrusznika serca. Nie ma natomiast wartości rokowniczej w odniesieniu do nagłych zgonów sercowych i ogólnej śmiertelności chorych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 421–427)