Wpływ treningu wytrzymałościowego na aktywność inhibitora plazminogenu typu 1 u pacjentów rehabilitowanych po zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej

Abstract

Wstęp: W związku z faktem, że poziom aktywności inhibitora aktywatora plazminogenu (PAI-1) może być czynnikiem prognostycznym ryzyka restenozy u pacjentów po zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI), oceniono, na ile aktywność PAI-1 zmienia się pod wpływem 3-tygodniowego treningu rehabilitacyjnego.
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 26 pacjentów płci męskiej, w wieku 56,7 ± ± 1,5 roku (średnia ± SEM) w okresie 5,5 ± 0,6 tygodnia po zabiegu PCI. Chorych poddano 3-tygodniowej rehabilitacji, której podstawą był trening wytrzymałościowy na cykloergometrze (ćwiczenia wykonywano codziennie, przez 5 dni w tygodniu). Przed cyklem rehabilitacyjnym i po jego zakończeniu pobierano krew w celu oznaczenia aktywności PAI-1.
Wyniki: Obniżenie aktywności PAI-1 wystąpiło u 16 osób (61,5%), a wzrost zanotowano u 10 (38,5%). Znamienny statystycznie wzrost tolerancji wysiłku z 34,5 ± 2,7 kJ do 44,3 ± 3,7 kJ (p < 0,001) stwierdzono jedynie w podgrupie, w której jednocześnie wystąpiło obniżenie aktywności PAI-1. Istotne obniżenie aktywności PAI-1 z 3,25 ± 0,44 kJ do 2,38 ± 0,47 kJ zaobserwowano tylko w grupie pacjentów, u których w końcowym badaniu wysiłkowym nie stwierdzono obniżenia odcinka ST.
Wnioski: Poprawa tolerancji wysiłku i brak zmian odcinka ST podczas próby wysiłkowej po zakończeniu treningu rehabilitacyjnego u chorych po PCI wiążą się z obniżeniem aktywności PAI-1. Ocena zmian aktywności PAI-1 po treningu rehabilitacyjnym skojarzona z analizą wyniku badania wysiłkowego może być pomocna w ocenie ryzyka restenozy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 499–503)