open access
Wpływ treningu wytrzymałościowego na aktywność inhibitora plazminogenu typu 1 u pacjentów rehabilitowanych po zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej
open access
Abstract
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 26 pacjentów płci męskiej, w wieku 56,7 ± ± 1,5 roku (średnia ± SEM) w okresie 5,5 ± 0,6 tygodnia po zabiegu PCI. Chorych poddano 3-tygodniowej rehabilitacji, której podstawą był trening wytrzymałościowy na cykloergometrze (ćwiczenia wykonywano codziennie, przez 5 dni w tygodniu). Przed cyklem rehabilitacyjnym i po jego zakończeniu pobierano krew w celu oznaczenia aktywności PAI-1.
Wyniki: Obniżenie aktywności PAI-1 wystąpiło u 16 osób (61,5%), a wzrost zanotowano u 10 (38,5%). Znamienny statystycznie wzrost tolerancji wysiłku z 34,5 ± 2,7 kJ do 44,3 ± 3,7 kJ (p < 0,001) stwierdzono jedynie w podgrupie, w której jednocześnie wystąpiło obniżenie aktywności PAI-1. Istotne obniżenie aktywności PAI-1 z 3,25 ± 0,44 kJ do 2,38 ± 0,47 kJ zaobserwowano tylko w grupie pacjentów, u których w końcowym badaniu wysiłkowym nie stwierdzono obniżenia odcinka ST.
Wnioski: Poprawa tolerancji wysiłku i brak zmian odcinka ST podczas próby wysiłkowej po zakończeniu treningu rehabilitacyjnego u chorych po PCI wiążą się z obniżeniem aktywności PAI-1. Ocena zmian aktywności PAI-1 po treningu rehabilitacyjnym skojarzona z analizą wyniku badania wysiłkowego może być pomocna w ocenie ryzyka restenozy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 499–503)
Abstract
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 26 pacjentów płci męskiej, w wieku 56,7 ± ± 1,5 roku (średnia ± SEM) w okresie 5,5 ± 0,6 tygodnia po zabiegu PCI. Chorych poddano 3-tygodniowej rehabilitacji, której podstawą był trening wytrzymałościowy na cykloergometrze (ćwiczenia wykonywano codziennie, przez 5 dni w tygodniu). Przed cyklem rehabilitacyjnym i po jego zakończeniu pobierano krew w celu oznaczenia aktywności PAI-1.
Wyniki: Obniżenie aktywności PAI-1 wystąpiło u 16 osób (61,5%), a wzrost zanotowano u 10 (38,5%). Znamienny statystycznie wzrost tolerancji wysiłku z 34,5 ± 2,7 kJ do 44,3 ± 3,7 kJ (p < 0,001) stwierdzono jedynie w podgrupie, w której jednocześnie wystąpiło obniżenie aktywności PAI-1. Istotne obniżenie aktywności PAI-1 z 3,25 ± 0,44 kJ do 2,38 ± 0,47 kJ zaobserwowano tylko w grupie pacjentów, u których w końcowym badaniu wysiłkowym nie stwierdzono obniżenia odcinka ST.
Wnioski: Poprawa tolerancji wysiłku i brak zmian odcinka ST podczas próby wysiłkowej po zakończeniu treningu rehabilitacyjnego u chorych po PCI wiążą się z obniżeniem aktywności PAI-1. Ocena zmian aktywności PAI-1 po treningu rehabilitacyjnym skojarzona z analizą wyniku badania wysiłkowego może być pomocna w ocenie ryzyka restenozy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 499–503)
Keywords
aktywność PAI-1; przezskórna interwencja wieńcowa; rehabilitacja kardiologiczna; trening wytrzymałościowy
About this articleTitle
Wpływ treningu wytrzymałościowego na aktywność inhibitora plazminogenu typu 1 u pacjentów rehabilitowanych po zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej
Journal
Issue
Vol 12, No 7 (2005): Folia Cardiologica
Pages
499-503
Published online
2005-07-11
Page views
718
Article views/downloads
1017
Bibliographic record
Folia Cardiol 2005;12(7):499-503.
Keywords
aktywność PAI-1
przezskórna interwencja wieńcowa
rehabilitacja kardiologiczna
trening wytrzymałościowy
Authors
Wojciech Siwiński
Sławomira Borowicz-Bieńkowska
Włodzimierz Pawłowski
Regina Franaszek
Izabela Przywarska
Magdalena Boruczkowska-Siwińska i Piotr Dylewicz
