Ultrasonograficzna ocena mechanizmów powiększania światła naczynia po angioplastyce balonem tnącym w leczeniu restenozy w stencie

Abstract

Wstęp: Obecnie nie ma optymalnego sposobu leczenia restenozy w stencie. Celem poniższej pracy jest ultrasonograficzna ocena mechanizmów powiększenia światła naczynia po zabiegu angioplastyki balonem tnącym (CB) u chorych z restenozą w stencie.
Materiał i metody: Do badania włączono 40 (średni wiek 54 ± 10 lat) kolejnych chorych z restenozą w stencie, u których do leczenia użyto balonu tnącego. Badanie metodą ultrasonografii wewnątrzwieńcowej (IVUS) wykonywano zarówno przed interwencją, jak i po niej, używając automatycznego przesuwu sondy przy stałej prędkości 0,5 mm/s. Do analizy włączono pole całkowite naczynia, pole światła naczynia, pole blaszki miażdżycowej, pole neointimy i pole światła stentu, które zostały zmierzone co 0,5 mm na całej długości stentu oraz w obrębie 5 mm segmentów referencyjnych naczynia.
Wyniki: Stwierdzono, że użycie CB prowadzi do istotnego przyrostu pola światła naczynia i istotnej redukcji neointimy (p < 0,05). Ponadto, zaobserwowano istotny przyrost pola stentu (p < 0,05). Całkowite pole naczynia oraz pole blaszki miażdżycowej nie zmieniły się istotnie po zabiegu (p = NS). Zastosowanie IVUS pokazało, że angioplastyka CB prowadzi do 29-procentowej redukcji neointimy, 24,9-procentowego zwiększenia pola stentu oraz 14,2-procentowego przyrostu całkowitego pola naczynia. Analiza zmian w segmentach referencyjnych ujawniła trend w kierunku przyrostu blaszki, który nie był istotny statystycznie.
Wnioski: Angioplastyka balonem tnącym prowadzi do istotnego przyrostu pola światła naczynia oraz zwiększenia pola stentu, co wiąże się z przemieszczeniem neointimy pomiędzy elementy stentu i w kierunku segmentów referencyjnych. (Folia Cardiol. 2005; 12: 493–498)