Ostre rozwarstwienie aorty typu A - nadal trudny problem kliniczny i operacyjny. Doświadczenia własne operacji 242 chorych

Abstract

Wstęp: Ostre rozwarstwienie aorty jest trudnym zagadnieniem klinicznym z powodu dynamicznego przebiegu, problemów diagnostycznych i dużej śmiertelności. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wyników leczenia operacyjnego chorych z ostrym rozwarstwieniem aorty typu A oraz ustalenie czynników ryzyka zgonu szpitalnego.
Materiał i metody: Dokonano analizy retrospektywnej danych 242 pacjentów (177 mężczyzn, 65 kobiet, śr. wiek 51 ± 12 lat) operowanych w latach 1986-2003 z powodu ostrego rozwarstwienia aorty typu A. Przed operacją stwierdzono: tamponadę u 114 osób (47%), wstrząs u 59 (24%), niedokrwienie ośrodkowego układu nerwowego u 36 (15%) i nagłe zatrzymanie krążenia u 17 pacjentów (7%). W umiarkowanej hipotermii (28°C) operowano 21 chorych, a 213 w głębokiej hipotermii (18°C) z zatrzymaniem krążenia, z czego u 162 zastosowano wsteczną perfuzję mózgu. U 34 pacjentów wykonano operację Bentalla, u 207 wszczepiono nadwieńcową protezę aorty. U 101 osób całkowicie lub częściowo wycięto łuk aorty. Porównano śmiertelność szpitalną w 6-letnich przedziałach. Przeprowadzono analizę statystyczną czynników ryzyka zgonu szpitalnego.
Wyniki: W szpitalu zmarło 57 pacjentów (23,6%). Śmiertelność obliczona w 6-letnich przedziałach (1986-1991, 1992-1997, 1998-2003) wyniosła odpowiednio: 30%, 27,3% i 20,8%; różnice nie były istotne statystycznie. Powikłania po operacji wystąpiły u 75% pacjentów. Zidentyfikowano 3 czynniki ryzyka zgonu szpitalnego: ostrą niewydolność nerek przed operacją, czas krążenia pozaustrojowego i trwałe powikłania neurologiczne po operacji.
Wnioski: Śmiertelność szpitalna i liczba powikłań po operacji ostrego rozwarstwienia aorty typu A są duże. Wystąpienie ostrej niewydolności nerek przed operacją zdecydowanie pogarsza rokowanie.