Vol 13, No 2 (2006): Folia Cardiologica
Original articles
Published online: 2006-02-20
Ocena skuteczności ablacji cieśni prawego przedsionka w terapii skojarzonej napadowego migotania przedsionków
Folia Cardiol 2006;13(2):115-120.
Abstract
Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności ablacji cieśni prawego przedsionka
u pacjentów z konwersją migotania (AF) do trzepotania przedsionków (AFl) podczas terapii
propafenonem lub amiodaronem.
Materiał i metody: W latach 1999-2003 do badania włączono 16 pacjentów (2 kobiety) w wieku 54,9 ± 8,0 lat z napadowym AF, u których pod wpływem leczenia propafenonem lub amiodaronem nastąpiła konwersja napadów AF do AFl. Amiodaron stosowano u 3 osób, pozostałych 13 leczono propafenonem. Czas trwania arytmii przed zabiegiem wynosił od 4 miesięcy do 10 lat (śr. 50 miesięcy). U 8 pacjentów w trakcie farmakoterapii AF przed zabiegiem ablacji rejestrowano napady zarówno AFl, jak i AF. Wszystkich chorych poddano ablacji cieśni prawego przedsionka. Pacjentów badano przed włączeniem do próby oraz po 3 i 12 miesiącach obserwacji. Oceniano następujące parametry: funkcję skurczową lewej komory w badaniu echokardiograficznym, wydolność wysiłkową badaną na bieżni ruchomej oraz jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36. Do analizy statystycznej użyto testów Fishera i χ2.
Wyniki: U wszystkich pacjentów uzyskano obustronny blok cieśni prawego przedsionka. Nie zanotowano powikłań zabiegów. Całkowite ustąpienie objawowych tachyarytmii uzyskano u 8 pacjentów, u których przed ablacją zarejestrowano wyłącznie napady AFl (grupa I). Istotną redukcję napadów arytmii uzyskano w grupie 8 osób z AFl i AF przed zabiegiem (grupa II). U tych chorych w 12-miesięcznej obserwacji nie odnotowano hospitalizacji związanych z napadami migotania przedsionków. Funkcja lewej komory serca oraz wydolność wysiłkowa nie zmieniły się w trakcie 12-miesięcznej obserwacji. Uzyskano istotną poprawę jakości życia w grupie I w 3-miesięcznej próbie; wynik ten utrzymał się w przypadku większości parametrów w trakcie 12-miesięcznej obserwacji.
Wnioski: W rocznej obserwacji chorych z konwersją napadowego migotania do typowego trzepotania przedsionków podczas terapii propafenonem lub amiodaronem ablacja cieśni prawego przedsionka pozwala na wyeliminowanie napadów arytmii. Korzyści z ablacji w zakresie redukcji liczby hospitalizacji związanych z napadami arytmii odnoszą również chorzy z napadami migotania i trzepotania przedsionków podczas terapii lekami antyarytmicznymi z grupy IC i III.
Materiał i metody: W latach 1999-2003 do badania włączono 16 pacjentów (2 kobiety) w wieku 54,9 ± 8,0 lat z napadowym AF, u których pod wpływem leczenia propafenonem lub amiodaronem nastąpiła konwersja napadów AF do AFl. Amiodaron stosowano u 3 osób, pozostałych 13 leczono propafenonem. Czas trwania arytmii przed zabiegiem wynosił od 4 miesięcy do 10 lat (śr. 50 miesięcy). U 8 pacjentów w trakcie farmakoterapii AF przed zabiegiem ablacji rejestrowano napady zarówno AFl, jak i AF. Wszystkich chorych poddano ablacji cieśni prawego przedsionka. Pacjentów badano przed włączeniem do próby oraz po 3 i 12 miesiącach obserwacji. Oceniano następujące parametry: funkcję skurczową lewej komory w badaniu echokardiograficznym, wydolność wysiłkową badaną na bieżni ruchomej oraz jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36. Do analizy statystycznej użyto testów Fishera i χ2.
Wyniki: U wszystkich pacjentów uzyskano obustronny blok cieśni prawego przedsionka. Nie zanotowano powikłań zabiegów. Całkowite ustąpienie objawowych tachyarytmii uzyskano u 8 pacjentów, u których przed ablacją zarejestrowano wyłącznie napady AFl (grupa I). Istotną redukcję napadów arytmii uzyskano w grupie 8 osób z AFl i AF przed zabiegiem (grupa II). U tych chorych w 12-miesięcznej obserwacji nie odnotowano hospitalizacji związanych z napadami migotania przedsionków. Funkcja lewej komory serca oraz wydolność wysiłkowa nie zmieniły się w trakcie 12-miesięcznej obserwacji. Uzyskano istotną poprawę jakości życia w grupie I w 3-miesięcznej próbie; wynik ten utrzymał się w przypadku większości parametrów w trakcie 12-miesięcznej obserwacji.
Wnioski: W rocznej obserwacji chorych z konwersją napadowego migotania do typowego trzepotania przedsionków podczas terapii propafenonem lub amiodaronem ablacja cieśni prawego przedsionka pozwala na wyeliminowanie napadów arytmii. Korzyści z ablacji w zakresie redukcji liczby hospitalizacji związanych z napadami arytmii odnoszą również chorzy z napadami migotania i trzepotania przedsionków podczas terapii lekami antyarytmicznymi z grupy IC i III.
Keywords: trzepotanie przedsionkówablacja cieśni prawego przedsionka
