Zastosowanie kontrapulsacji wewnątrzaortalnej - Kantrowitz Cardio VADTM i kontapulsacji zewnątrzaortalnej w terapii mechanicznego wspomagania niewydolnego serca

Abstract

Zastoinowa niewydolność serca (CHF) to stan, w którym następuje upośledzenie funkcji serca jako pompy, powodujące zmniejszenie obwodowego przepływu krwi, która nie pokrywa zapotrzebowania metabolicznego tkanek. Częstość występowania CHF ocenia się na 1% populacji. Z wiekiem odsetek ten gwałtownie rośnie, sięgając 6-10% u osób powyżej 65. rż. Mimo istotnych postępów rokowanie jest niekorzystne, a w zaawansowanej fazie choroby roczna śmiertelność przekracza 50%. Celem niniejszej pracy jest omówienie zastosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej (IABP) i nowych urządzeń do krótko- i średnioterminowego częściowego wspomagania krążenia. Kontrapulsacja wewnątrzaortalna jest najczęściej stosowaną w praktyce klinicznej metodą wspomagania krążenia. Balon do IABP zazwyczaj wprowadza się przez tętnicę udową; chory jest unieruchomiony, co zwiększa odsetek powikłań. Ryzyko zgonu związanego z powikłaniami IABP, w tym przede wszystkim niedokrwieniem kończyny dolnej i krwawieniami, wynosi 3-5% i zwiększa się w przedłużonej kontrapulsacji wewnątrzaortalnej. Wykazano, że przedłużona IABP ratuje bądź przedłuża życie i często umożliwia doczekanie do przeszczepu serca. Korzystne rezultaty przedłużonej IABP wynikają z powrotu funkcji ogłuszonego mięśnia sercowego oraz stopniowego rozwoju krążenia obocznego do obszarów niedokrwienia. Wprowadzane do praktyki klinicznej nowe urządzenia do przedłużonej kontrapulsacji nie unieruchamiają chorych, pozwalają uniknąć powikłań, a także wpływają na poprawę hemodynamiczną i funkcjonalną niewydolnego serca.