Tom 6, Nr 4 (2021)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2021-08-19

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 246
Wyświetlenia/pobrania artykułu 319
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Personalizowane postępowanie medyczne u pacjentów z czerniakiem (część 2.)

Justyna Gil1, Izabela Łaczmańska12, Maria M. Sąsiadek1, Marcin Ziętek34
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Nowotwory 2021;6(4):314-317.

Streszczenie

W ostatnich latach obserwuje się dynamiczny wzrost zachorowań na czerniaki, szczególnie u osób młodych oraz w wieku średnim. Dlatego wyleczalność chorych staje się priorytetem również w odniesieniu do czynników ekonomicznych. Czerniaki pod względem zmian genetycznych należą do grupy nowotworów o bardzo dużej heterogenności. Najczęściej stwierdzane zmiany genetyczne dotyczą dwóch ścieżek przekazywania sygnałów, są to: ścieżka aktywowana mitogenami (MAPK) oraz ścieżka sygnałowa kinazy 3-fosfatydyloinozytolu (PI3K). Identyfikacja charakterystycznych zmian molekularnych w tkance nowotworowej pozwala zoptymalizować i zindywidualizować terapię. Tym samym przyczynia się do ograniczenia skutków ubocznych leczenia oraz poprawy jakości życia chorych. Obecnie standardem postępowania w leczeniu pacjentów z czerniakiem skóry, obok postępowania chirurgicznego i klasycznej – coraz rzadziej stosowanej chemio-/ radioterapii – jest wdrażanie leczenia ukierunkowanego na zmiany molekularne w tkance guza oraz immunoterapia, która polega na aktywowaniu układu immunologicznego.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Rutkowski P, Wysocki PJ, Nasierowska-Guttmejer A, et al. Cutaneous melanomas. Oncol Clin Pract. 2020; 16(4): 163–182.
  2. Mikula H, Stapleton S, Kohler RH, et al. Design and Development of Fluorescent Vemurafenib Analogs for Imaging. Theranostics. 2017; 7(5): 1257–1265.
  3. Koseła H, Świtaj T, Rutkowski P. Zastosowanie inhibitorów BRAF i MEK w terapii zaawansowanego czerniaka. Onkol Prak Klin. 2011; 7(5): 246–253.
  4. Giunta EF, De Falco V, Napolitano S, et al. Optimal treatment strategy for metastatic melanoma patients harboring mutations. Ther Adv Med Oncol. 2020; 12: 1758835920925219.
  5. Robert C, Grob JJ, Stroyakovskiy D, et al. Five-Year Outcomes with Dabrafenib plus Trametinib in Metastatic Melanoma. N Engl J Med. 2019; 381(7): 626–636.
  6. Lewis KD, Larkin J, Ribas A, et al. Impact of depth of response on survival in patients treated with cobimetinib ± vemurafenib: pooled analysis of BRIM-2, BRIM-3, BRIM-7 and coBRIM. Br J Cancer. 2019; 121(7): 522–528.
  7. Spagnolo F, Ghiorzo P, Orgiano L, et al. BRAF-mutant melanoma: treatment approaches, resistance mechanisms, and diagnostic strategies. Onco Targets Ther. 2015; 8: 157–168.
  8. Kozar I, Margue C, Rothengatter S, et al. Many ways to resistance: How melanoma cells evade targeted therapies. Biochim Biophys Acta Rev Cancer. 2019; 1871(2): 313–322.
  9. Smalley KSM, McArthur GA. The current state of targeted therapy in melanoma: this time it's personal. Semin Oncol. 2012; 39(2): 204–214.
  10. Ascierto P, Schadendorf D, Berking C, et al. MEK162 for patients with advanced melanoma harbouring NRAS or Val600 BRAF mutations: a non-randomised, open-label phase 2 study. Lancet Oncol. 2013; 14(3): 249–256.
  11. Pham DD, Guhan S, Tsao H. KIT and Melanoma: Biological Insights and Clinical Implications. Yonsei Med J. 2020; 61(7): 562–571.
  12. Ricci SB, Cerchiari U. Spontaneous regression of malignant tumors: Importance of the immune system and other factors (Review). Oncol Lett. 2010; 1(6): 941–945.
  13. Isakov N. Cancer immunotherapy by targeting immune checkpoint receptors. World J Immunol. 2018; 8(1): 1–11.
  14. Chae YK, Arya A, Iams W, et al. Current landscape and future of dual anti-CTLA4 and PD-1/PD-L1 blockade immunotherapy in cancer; lessons learned from clinical trials with melanoma and non-small cell lung cancer (NSCLC). J Immunother Cancer. 2018; 6(1): 39.
  15. Callahan MK, Postow MA, Wolchok JD. Immunomodulatory therapy for melanoma: ipilimumab and beyond. Clin Dermatol. 2013; 31(2): 191–199.
  16. Sahni S, Valecha G, Sahni A. Role of Anti-PD-1 Antibodies in Advanced Melanoma: The Era of Immunotherapy. Cureus. 2018; 10(12): e3700.
  17. Munhoz RR, Postow MA. Clinical Development of PD-1 in Advanced Melanoma. Cancer J. 2018; 24(1): 7–14.
  18. Johnson DB, Lovly CM, Flavin M, et al. Impact of NRAS mutations for patients with advanced melanoma treated with immune therapies. Cancer Immunol Res. 2015; 3(3): 288–295.
  19. Rose AAN, Armstrong SM, Hogg D, et al. Biologic subtypes of melanoma predict survival benefit of combination anti-PD1+anti-CTLA4 immune checkpoint inhibitors versus anti-PD1 monotherapy. J Immunother Cancer. 2021; 9(1).
  20. Coit DG, Thompson JA, Albertini MR, et al. Cutaneous melanoma, version 2. JNCCN. 2019; 17: 367–402.
  21. Simeone E, Ascierto PA. Anti-PD-1 and PD-L1 antibodies in metastatic melanoma. Melanoma Manag. 2017; 4(4): 175–178.
  22. Carlino MS, Menzies AM, Atkinson V, et al. Long-term Follow-up of Standard-Dose Pembrolizumab Plus Reduced-Dose Ipilimumab in Patients with Advanced Melanoma: KEYNOTE-029 Part 1B. Clin Cancer Res. 2020; 26(19): 5086–5091.