Rak gruczołu piersiowego jest najczęstszym nowotworem w Polsce i na świecie. Standardowym postępowaniem u chorych na ten nowotwór jest operacja oszczędzająca pierś (breast-conserving therapy – BCT), a następnie radioterapia na obszar całego gruczołu piersiowego (whole breast radiotherapy – WBRT) z podwyższeniem dawki (boost) na obszar loży po guzie. U kobiet po amputacji piersi – w przypadku czynników pogarszajacych rokowanie – stosuje się napromienianie ściany klatki piersiowej z/lub bez napromieniania dołu pachowego i obojczyka. Radioterapię stosuje się jako leczenie uzupełniające w związku z wysokim odsetkiem wznów w obrębie leczonej piersi – nawet do 20% po 10 latach. Część chorych przed rozpoczęciem napromieniania jest leczonych systemowo z zastosowaniem schematów, w skład których wchodzą leki o wysokim odsetku kardiotoksyczności. Efekt ten może być jeszcze nasilony w przebiegu radioterapii – głównie u chorych po amputacji lewej piersi. Skutki uboczne indukowane radioterapią zależą od obszaru serca, jaki znajduje się w polu napromieniania. Badania sugerują, że ważnym obszarem serca są naczynia wieńcowe, a przede wszystkim zstępująca lewa tętnica wieńcowa (left anterior descending – LAD), która znajduje się blisko ściany klatki piersiowej. 

Celem badania jest przedstawienie praktycznych wytycznych dotyczących konturowania lewej tętnicy zstępującej serca (LAD) u pacjentek z rakiem lewej piersi, które zakwalifikowano do radioterapii. 

Konturowanie LAD wydaje się istotne jako badanie narządu krytycznego podczas radioterapii. Jego wyniki mogą wpływać na modyfikację strategii leczenia: zmianę techniki planowanej radioterapii, liczbę wiązek i/lub ich kąta padania czy zmianę mocy poszczególnych wiązek.