Długoletnie przeżycie chorego na glejaka wielopostaciowego mózgu oraz raka nerki rozpoznanych i leczonych jednocześnie

Streszczenie

Guzy pierwotne mózgu stanowią do 2% wszystkich nowotworów złośliwych. Średnie przeżycie u chorego na złośliwego glejaka mózgu wynosi 12,6 miesiąca. Najczęściej występującym glejakiem jest glejak wielopostaciowy (gliolblastoma multiforme). Większość chorych z tym rozpoznaniem umiera w ciągu pierwszych dwóch lat od momentu rozpoznania choroby. Tylko 2% z nich przeżywa dłużej niż 36 miesięcy. Rak nerkowokomórkowy (RCC — renal cell carcinoma) stanowi 2–3% wszystkich nowotworów złośliwych u dorosłych. Częstość występowania RCC we wszystkich stopniach zaawansowania wzrosła w ostatnich latach, co spowodowało wzrost śmiertelności. Średnie przeżycie w tym rozpoznaniu wynosi około 50% i jest związane ze stopniem zaawansowania choroby. Przedstawiamy przypadek pacjenta, obecnie 62-letniego, z długoletnim przeżyciem po radykalnym leczeniu glejaka wielopostaciowego mózgu. Jednocześnie rozpoznano u chorego także raka nerki. Postawienie ostatecznej diagnozy było poprzedzone szczegółowym procesem diagnostycznym przeprowadzonym w kilku placówkach medycznych. Diagnostykę rozpoczęto z powodu pierwszego w życiu napadu epilepsji. W wykonanych badaniach radiologicznych stwierdzono podejrzenie przerzutów do mózgu oraz guza nerki prawej. Leczenie zaczęto od operacji guza mózgu, następnie wykonano radykalne usunięcie nerki prawej. Po otrzymaniu ostatecznego wyniku histopatologicznego z guza mózgu przeprowadzono konsultację preparatów histopatologicznych w innym mieście. Następnie chory otrzymał uzupełniającą radioterapię na obszar loży po usuniętym guzie skojarzoną z temozolomidem z kontynuacją chemioterapii po zakończeniu napromieniania. Leczenie raka nerki zostało zakończone na leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej uzyskano siedmioletnie przeżycie chorego bez nawrotu czy rozsiewu nowotworowego w bardzo dobrym stanie ogólnym i neurologicznym. Analiza przypadku pozwala na wyłonienie u chorego kilku czynników prognostycznych długoletniego przeżycia, takich jak: stosunkowo młody wiek pacjenta w momencie rozpoznania choroby, dobry stan ogólny i neurologiczny przed leczeniem, małe wymiary guza, radykalny zabieg operacyjny czy położenie guza poza układem komór bocznych oraz brak kontaktu guza ze strefą podwyściółkową mózgu (SVZ — subventricular zone), a także wysoki poziom cholesterolu oraz jego frakcji: lipoproteina wysokiej gęstości (HDL — high-density lipoprotein) czy lipoproteina niskiej gęstości (LDL — low-density lipoprotein) w badaniach biochemicznych krwi przed leczeniem operacyjnym guza mózgu.