Ból może być doświadczany na każdym etapie choroby nowotworowej i jej leczenia (50% do 90%), w tym około 19–39,1% pacjentów odczuwa ból neuropatyczny, a 75% ból mieszany. Właściwa diagnoza bólu jest ważna ze względu na odmienną strategię leczenia. W leczeniu średniego i silnego bólu nocyceptywnego stosowane są opioidy o czystym działaniu agonistycznym. W leczeniu bólu neuropatycznego — w I linii leki adiuwantowe. Tapentadol jest jedynym ośrodkowo działającym opioidem łączącym dwa mechanizmy działania — agonistyczne na receptory mi (MOR) oraz hamujące wychwyt zwrotny noradrenaliny (NRI). Ta specyfika działania szczególnie predysponuje tapentadol do stosowania w bólu mieszanym, jak i w terapii różnych zespołów bólowych, zarówno w mechanizmie bólu receptorowego, jak i neuropatycznego. Wskazaniem do stosowania tapentadolu jest leczenie bólu przewlekłego o dużym nasileniu u osób dorosłych, który może być właściwie opanowany jedynie po zastosowaniu opioidowych leków przeciwbólowych. W badaniach eksperymentalnych i klinicznych stwierdzono wysoką skuteczność i korzystny profil bezpieczeństwa tapentadolu zarówno w zespołach bólu ostrego (somatycznego i trzewnego), jak i przewlekłego, w tym neuropatycznego. Większość badań dotyczy przewlekłego bólu nienowotworowego. W prezentowanym przypadku podkreśla się aspekt występowania mieszanego bólu nowotworowego w przebiegu raka trzustki ze współistniejącą neuropatią indukowaną chemioterapią (leczoną gabapentyną). Ze względu na brak dobrej kontroli bólu trzewnego — stosowanymi opioidami są fentanyl TTS i oksykodon — zastosowano metodę łączoną. Wykonano neurolizę splotu trzewnego, a następnie włączono tapentadol PR, uzyskując zmniejszenie bólu podstawowego, zarówno trzewnego, jak i neuropatycznego, oraz zmniejszenie natężenia epizodów bólu przebijającego, który kontrolowany był szybko działającym fentanylem przezśluzówkowym.