Zmiany wskaźników 5-letnich przeżyć względnych w Polsce u chorych zdiagnozowanych w latach 1999–2010

Streszczenie

Wstęp. Wskaźniki przeżyć są narzędziem pozwalającym ocenić jakość opieki zdrowotnej oraz skuteczność leczenia nowotworów. Podstawowym celem artykułu jest prezentacja zmian wyleczalności polskich chorych zdiagnozowanych w latach 1999–2010, obserwowanych do końca 2015 roku.

Materiał i metoda. Analizę przeżyć przeprowadzono z wykorzystaniem danych z Krajowego Rejestru Nowotworów i Głównego Urzędu Statystycznego. Wskaźniki przeżyć wyliczono metodą Hakulinena.

Omówienie wyników. W Polsce wskaźniki 5-letnich przeżyć mężczyzn dla nowotworów ogółem wzrosły z 32,9% (diagnoza 1999–2001) do 41,3% (diagnoza 2008–2010) zaś kobiet odpowiednio z 50,9% do 56,1%. Największy postęp dokonał się w leczeniu chorych na raka gruczołu krokowego (o 15 p.p.), chorych na nowotwory hematologiczne (7–13 p.p.), kości i chrząstki stawowej (10–14 p.p.), tarczycy (5–9 p.p.) oraz nerki (7–9 p.p.).

Dyskusja. Mimo niższych niż w innych krajach europejskich wskaźników przeżyć, w Polsce nastąpiła poprawa przeżyć chorych onkologicznych.

Wnioski: 1. W Polsce nastąpiła poprawa przeżywalności chorych na większość nowotworów. 2. Największy wzrost wskaźników przeżyć obserwowano w nowotworach rzadkich. 3. Postęp dokonał się w latach obowiązywania Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych.