Leczenie żywieniowe nie poprawia skuteczności leczenia onkologicznego

Streszczenie

Pozytywny wpływ leczenia żywieniowego na wiele aspektów leczenia onkologicznego realizuje się głównie po­przez zapobieganie i leczenie towarzyszącego chorobie nowotworowej wyniszczenia i kacheksji nowotworowej. Obecność wyniszczenia przed rozpoczęciem leczenia jest skojarzona z krótszym czasem do rozwoju powikłań, krótszym czasem przeżycia (OS — overall survival), gorszą odpowiedzią na leczenie onkologiczne, spadkiem jakości życia i słabszym ogólnym stanem sprawności, a ponadto kacheksja silnie pogarsza tolerancję leczenia. Żywienie kliniczne to jeden z najważniejszych filarów wspierających leczenie onkologiczne, jednak należy być świadomym, kiedy stosowanie interwencji żywieniowej, szczególnie w postaci żywienia pozajelitowego, nie przyniesie korzyści, a nawet może pacjentowi zaszkodzić. Do takich sytuacji należą: PN u chorych z prawidłową masą ciała i sprawnie działającym przewodem pokarmowym; PN z powodu hipoalbuminemii u chorych, którzy mogą być żywieni drogą przewodu pokarmowego (doustnie bądź dojelitowo); brak profilaktyki zespołu ponownego odżywienia u chorych wyniszczonych rozpoczynających PN lub EN; stosowanie mieszanin żywieniowych zawierających olej sojowy jako jedyny składnik tłuszczowy; żywienie niekompletne (wyłącznie makroskładniki bez mikroskładników); kwalifikowanie do PN pacjentów w terminalnej fazie choroby nowotworowej, uporczywa terapia żywieniowa.