Ocena skuteczności napromieniania rozcięgna dłoniowego u pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena

Streszczenie

Wstęp. Choroba Dupuytrena jest zaburzeniem fibroproliferacyjnym o nieznanej etiologii. Objawia się postępującym przykurczem palców dłoni. Podstawową metodą leczenia jest postępowanie chirurgiczne. Wśród niechirurgicznych metod leczenia swoje miejsce znajduje m.in. radioterapia (RT). Celem pracy jest ocena skuteczności napromieniania rozcięgna dłoniowego u pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena.

Materiał i metody. Analiząobjęto grupę 117 pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena leczonych w Zakładzie Radioterapii w Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Gliwicach. Retrospektywnie przeanalizowano dokumentacjęmedycznąInstytutu oraz Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. Zebrano dane sprzed napromieniania oraz z wizyt kontrolnych, dotyczące palenia tytoniu oraz subiektywnej oceny efektu zastosowanego leczenia i powikłań po nim. Wszyscy chorzy byli napromieniani do dawki całkowitej 21 Gy podanej w 7 dawkach frakcyjnych.

Wyniki. Bezpośrednio po RT 35% chorych zgłaszało poprawę, u 58% odnotowano zatrzymanie procesu chorobowego, 7% chorych zgłosiło pogorszenie. W trakcie dalszej obserwacji u 7,5% chorych odnotowano pogorszenie stanu miejscowego, u 35% stagnację, u 57,5% poprawę stanu miejscowego. U 87,5% chorych nie odnotowano objawów ubocznych po RT, u 7,5% wystąpił niewielki rumień skóry, u 2,5% chorych powierzchowne łuszczenie naskórka, a 2,5% zgłaszało suchość dłoni.

Wnioski. Uzyskane wyniki pozwalają sformułować wniosek, że radioterapia rozcięgna dłoniowego jest skutecznąmetodąleczenia pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena oraz cechuje się niewielkim odsetkiem powikłań.