Węzeł chłonny wartowniczy u chorych na czerniaka — zasady kwalifikacji do procedury i oceny histopatologicznej (2017 rok)

Streszczenie

W 1999 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO — World Health Organization) stwierdziła, że biopsja węzła war­towniczego powinna być standardem postępowania u chorych na czerniaki skóry bez klinicznych cech przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych. Podczas wykonywania biopsji węzła wartowniczego należy wykorzystywać limfoscyntygrafię przedoperacyjną oraz śródoperacyjną limfoscyntygrafię połączoną z wybarwieniem. Biopsję wę­złów wartowniczych należy wykonywać po biopsji wycinającej czerniaka, jednoczasowo z radykalnym wycięciem blizny po biopsji wycinającej czerniaka. W przypadku zajęcia węzła/węzłów chłonnych wartowniczych najbardziej prawdopodobny jest przerzut do jednego lub większej ilości węzłów chłonnych zajętych jako pierwsze na drodze spływu chłonki od ogniska pierwotnego. Wykrycie nawet pojedynczych komórek czerniaka w wartowniczym węźle chłonnym jest zwykle pierwszym dowodem na stadium rozsiewu i w radykalny sposób zmienia ono rokowanie i dalsze decyzje terapeutyczne. Wytyczne w odniesieniu do węzłów badanych w przebiegu czerniaka zostały opracowane przez Amerykańskie Towarzystwo Patologów (CAP — College of American Pathologists), Europejskie Towarzystwo Patologów (ESP — European Society of Pathology) i przez Polskie Towarzystwo Patologów w 2013. W przypadku znalezienia przerzutów czerniaka do węzła/węzłów wartowniczych należy podać: liczbę znalezionych węzłów chłonnych i liczbę węzłów z przerzutami; określić następujące cechy mikroskopowe przerzutów w węźle/węzłach chłonnych wartowniczych: największy wymiar przerzutu/przerzutów, lokalizację (podtorebkową, śródmiąższową, mieszaną lub rozległą), cechy ewen­tualnego naciekania i przekraczania torebki węzła, wnikanie do tkanki tłuszczowej oraz zajęcie naczyń.