Trastuzumab w uzupełniającym leczeniu HER2-dodatniego raka piersi — 10 lat historii

Streszczenie

Nadekspresja receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 (HER2 — human epidermal receptor growth factor) lub amplifikacja genu dla tego receptora występuje u ok. 20–25% chorych na raka piersi i jest związana z bardziej agresywnym przebiegiem, większym ryzykiem nawrotu i krótszym czasem przeżycia. Trastuzumab, przeciwciało monoklonalne skierowane na domenę zewnątrzkomórkową receptora HER2, został wprowadzony do leczenia HER2-dodatniego raka piersi w 1998 roku, a jego zastosowanie spowodowało wyrównanie szans chorych na HER2- dodatniego raka piersi z chorymi na raka HER2-ujemnego. W uzupełniającym leczeniu wczesnych postaci zmniejsza on ryzyko nawrotu oraz wpływa na wydłużenie życia chorych. Opublikowanie ponad 10 lat temu wyników międzynarodowych badań z losowym doborem chorych, mimo pewnych ówczesnych kontrowersji co do optymalnego schematu i czasu trwania leczenia, niemal od razu stało się podstawą do zmiany standardu. Obecnie wiemy, że optymalne jest podawanie trastuzumabu jednoczasowo z chemioterapią opartą o taksoidy, natomiast nie powinno się go kojarzyć jednoczasowo z antracyklinami. Wieloletnia obserwacja populacji chorych leczonych w ramach wspomnianych badań klinicznych wykazała, że wprowadzenie trastuzumabu do praktyki klinicznej zmieniło naturalny przebieg HER2-dodatniego wczesnego raka piersi, a korzyść z zastosowanego leczenia utrzymuje się przez wiele lat.