Wprowadzenie. W 2013 roku czas oczekiwania na specjalistyczną konsultację onkologiczną wynosił od kilku do kilkunastu tygodni. Wynikało to z niedostatecznej liczby lekarzy onkologów, nierównomiernego rozmieszczenia ośrodków onkologicznych oraz faktu, że do poradni onkologicznych nie jest wymagane skierowanie. Po wprowadzeniu Karty Diagnostyki i Leczenia Onkologicznego (DILO) czas ten miał ulec skróceniu.

Materiał i metody. W pracy retrospektywnie przeanalizowano przyczynę zgłoszeń i skierowań 1124 chorych rejestrujących się po raz pierwszy do Poradni Onkologicznej w Wejherowie w roku 2015, oddzielnie dla pacjentów z Kartą DILO i bez niej. W przypadku skierowania chorych z podejrzeniem choroby nowotworowej dokonano oceny ostatecznego rozpoznania histopatologicznego lub cytologicznego oraz klinicznego. Dodatkowo oceniono liczbę chorych zakwalifikowanych do radykalnego leczenia onkologicznego.

Wyniki. W większości przypadków powodem kierowania chorych do onkologa w ramach Karty DILO były patologie stwierdzane w badaniach obrazowych, rzadziej rozpoznana cytologicznie lub histopatologicznie choroba nowotworowa i w końcu obecność nieprawidłowości w badaniu fizykalnym.

Wnioski. Na podstawie uzyskanych wyników oraz doświadczeń własnych autorzy opracowali propozycje praktycznych wytycznych dotyczących zasad kierowania na konsultacje onkologiczne do poradni onkologicznej. To z kolei, przy poprawie wiedzy dotyczącej chorób nowotworowych wśród lekarzy rodzinnych, mogłoby zmniejszyć liczbę osób kierowanych do poradni onkologicznych. Ułatwiłoby to dostęp do konsultacji onkologicznej.