dostęp otwarty
Rola patomorfologa w erze terapii personalizowanej na przykładzie nowotworów jelita grubego
dostęp otwarty
Streszczenie
Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów nabłonkowych rozwijających się u człowieka. Prawidłowe leczenie wymaga multidyscyplinarnego podejścia do pacjenta oraz — w wybranych przypadkach — zastosowania terapii celowanej. Podstawą do wyboru metody leczenia jest stopień klinicznego zaawansowania nowotworu oraz diagnoza patomorfologiczna. Rozpoznanie nowotworu wynika z analizy obrazu mikroskopowego wraz z oceną biomarkerów immunohistochemicznych i molekularnych, które można podzielić na dwie grupy. Grupa pierwsza to biomarkery o wartości diagnostycznej oraz prognostycznej. Są one stosowane w codziennej pracy patomorfologa i służą do określenia cech morfologicznych i klinicznych nowotworów jelita grubego. Biomarkery drugiej grupy mają wartość predykcyjną i są zalecane przez klinicystów. Rolą patomorfologa w erze terapii personalizowanej jest ocena czynników prognostycznych i predykcyjnych, które wytypują pacjentów odnoszących korzyść z terapii celowanej molekularnie. W raku jelita grubego przydatna klinicznie jest ocena mutacji genów KRAS, NRAS i BRAF. Brak mutacji w wyżej wymienionych genach wiąże się z lepszą odpowiedzią na terapię anty-EGFR.
Streszczenie
Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów nabłonkowych rozwijających się u człowieka. Prawidłowe leczenie wymaga multidyscyplinarnego podejścia do pacjenta oraz — w wybranych przypadkach — zastosowania terapii celowanej. Podstawą do wyboru metody leczenia jest stopień klinicznego zaawansowania nowotworu oraz diagnoza patomorfologiczna. Rozpoznanie nowotworu wynika z analizy obrazu mikroskopowego wraz z oceną biomarkerów immunohistochemicznych i molekularnych, które można podzielić na dwie grupy. Grupa pierwsza to biomarkery o wartości diagnostycznej oraz prognostycznej. Są one stosowane w codziennej pracy patomorfologa i służą do określenia cech morfologicznych i klinicznych nowotworów jelita grubego. Biomarkery drugiej grupy mają wartość predykcyjną i są zalecane przez klinicystów. Rolą patomorfologa w erze terapii personalizowanej jest ocena czynników prognostycznych i predykcyjnych, które wytypują pacjentów odnoszących korzyść z terapii celowanej molekularnie. W raku jelita grubego przydatna klinicznie jest ocena mutacji genów KRAS, NRAS i BRAF. Brak mutacji w wyżej wymienionych genach wiąże się z lepszą odpowiedzią na terapię anty-EGFR.
Słowa kluczowe
rak jelita grubego, szlaki karcinogenezy, biomarkery prognostyczne, biomarkery predykcyjne, CIN, MSI, CIMP, mutacje BRAF
Informacje o artykuleTytuł
Rola patomorfologa w erze terapii personalizowanej na przykładzie nowotworów jelita grubego
Czasopismo
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Nowotwory
Numer
Strony
140-149
Opublikowany online
2017-03-29
Wyświetlenia strony
821
Wyświetlenia/pobrania artykułu
4078
Rekord bibliograficzny
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Nowotwory 2016;1(2):140-149.
Słowa kluczowe
rak jelita grubego
szlaki karcinogenezy
biomarkery prognostyczne
biomarkery predykcyjne
CIN
MSI
CIMP
mutacje BRAF
Autorzy
Małgorzata Kołos
Anna Nasierowska-Guttmejer
Anna Wasążnik-Jędras
