dostęp otwarty
Specyfikacja dawki w radiochirurgii w technikach VMAT i CyberKnife
dostęp otwarty
Streszczenie
Rozwój technologiczny radioterapii w ostatnich latach umożliwił wprowadzenie nowych radiochirurgicznych technik napromieniania — realizowanych zarówno przy pomocy klasycznych akceleratrów biomedycznych, jak i przeznaczone do radiochirurgii akceleratory typu CyberKnife (CK). W szczególności zrobotyzowany akcelerator CK w istotny sposób zmienił proces planowania oraz realizację radioterapii ze względu na możliwości techniczne.
Jednym z podstawowych pojęć w radioterapii jest zdefiniowanie wartości dawki terapeutycznej. Wartość tej dawki jest skorelowana z prawdopodobieństwem miejscowego wyleczenia, dlatego sposób jej definiowania jest bardzo istotny. Dawka ta może być zdefiniowana w punkcie, na wybranej izodozie lub jako wartość średnia w zadeklarowanej objętości. W poniższym artykule przedstawiono przypadek napromieniania pacjenta chorego na raka gruczołu krokowego przy pomocy klasycznego akceleratora w technice VMAT oraz CyberKnife. Pokazane zostały różnice w rozkładzie dawki i jej wartości oraz ich wpływ na prawdopodobieństwo miejscowego wyleczenia i powikłań. Wykonana analiza wskazuje, że dobrym parametrem pomocnym w porównaniu rozkładów dawek, które uzyskano na różnych aparatach terapeutycznych, jest średnia dawka w planowanej objętości terapeutycznej, czyli guzie nowotworowym.
Streszczenie
Rozwój technologiczny radioterapii w ostatnich latach umożliwił wprowadzenie nowych radiochirurgicznych technik napromieniania — realizowanych zarówno przy pomocy klasycznych akceleratrów biomedycznych, jak i przeznaczone do radiochirurgii akceleratory typu CyberKnife (CK). W szczególności zrobotyzowany akcelerator CK w istotny sposób zmienił proces planowania oraz realizację radioterapii ze względu na możliwości techniczne.
Jednym z podstawowych pojęć w radioterapii jest zdefiniowanie wartości dawki terapeutycznej. Wartość tej dawki jest skorelowana z prawdopodobieństwem miejscowego wyleczenia, dlatego sposób jej definiowania jest bardzo istotny. Dawka ta może być zdefiniowana w punkcie, na wybranej izodozie lub jako wartość średnia w zadeklarowanej objętości. W poniższym artykule przedstawiono przypadek napromieniania pacjenta chorego na raka gruczołu krokowego przy pomocy klasycznego akceleratora w technice VMAT oraz CyberKnife. Pokazane zostały różnice w rozkładzie dawki i jej wartości oraz ich wpływ na prawdopodobieństwo miejscowego wyleczenia i powikłań. Wykonana analiza wskazuje, że dobrym parametrem pomocnym w porównaniu rozkładów dawek, które uzyskano na różnych aparatach terapeutycznych, jest średnia dawka w planowanej objętości terapeutycznej, czyli guzie nowotworowym.
Słowa kluczowe
dawka planowana, normalizacja dawki, DVH
Tytuł
Specyfikacja dawki w radiochirurgii w technikach VMAT i CyberKnife
Czasopismo
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Nowotwory
Numer
Strony
124-131
Opublikowany online
2017-03-29
Wyświetlenia strony
625
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2586
Rekord bibliograficzny
Biuletyn Polskiego Towarzystwa Onkologicznego Nowotwory 2016;1(2):124-131.
Słowa kluczowe
dawka planowana
normalizacja dawki
DVH
Autorzy
Krzysztof Ślosarek
Joanna Kopczyńska
Wojciech Osewski