Wstęp. Czerniak jest odpowiedzialny za 7–13% przerzutów do mózgu (MBM — melanoma brain metastases). Rokowanie u pacjentów z MBM jest złe; średni czas całkowitego przeżycia wynosi 3–6 miesięcy. Celem pracy jest przedstawienie przydatności stosowania w klinice skal: RPA-RTOG, GPA, MS-GPA stosowanych do oceny rokowania u pacjentów z przerzutami czerniaka do mózgu.

Materiał i metoda. Dokonano analizy czynników prognostycznych u 110 pacjentów z MBM, leczonych z wykorzystaniem radioterapii. Napromienianie całego mózgowia skojarzone było z chemioterapią (14 chorych — 12,7%), operacją neurochirurgiczną (12 chorych — 10,9%) lub poprzedzone radiochirurgią stereotaktyczną (8 chorych — 7,3%).

Wyniki. Średnie przeżycie liczone od rozpoznania MBM wynosiło 4,8 miesiąca (95% CI 4,1–10,7). Wyniki przeprowadzonych analiz wykazały, że stan sprawności (oceniony wg skali Karnofskiego) i liczba przerzutów w mózgu są niezależnymi czynnikami prognostycznymi. Analiza przeżycia jako funkcji ocenianych indeksów prognostycznych wykazała, że w grupach prognostycznych obserwowane przeżycia były podobne; w grupach o dobrym rokowaniu wynosiły one 7,2–10,7 miesiąca, a w grupach o gorszym wynosiły 2,6–4,3 miesiąca.

Wnioski. Wyniki własne oraz dane z piśmiennictwa potwierdzają, że zastosowanie skal prognostycznych pozwala na wyróżnienie klas pacjentów w zależności od rokowania przed rozpoczęciem leczenia, co może ułatwić dokonanie wyboru optymalnej metody leczenia, a także pomóc w określeniu kryteriów kwalifikacji chorych do badań klinicznych. Jednak skale te nie pozwalają na jednoznaczne wyodrębnienie chorych o złym rokowaniu.