Rak szyjki macicy związany z ciążą w materiale Regionalnego Ośrodka Onkologicznego w Łodzi z lat 2011–2014

Streszczenie

Wstęp. Choroba nowotworowa związana z ciążą definiowana jest jako rozpoznanie nowotworu w trakcie trwania ciąży lub w ciągu jednego roku od porodu. Rak szyjki macicy jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem podczas ciąży i dotyczy 1:1000 ciężarnych. Celem pracy była analiza kliniczna i ocena wyników leczenia chorych na raka szyjki macicy związanego z ciążą.

Materiał i metody. Retrospektywnej analizie poddano dziewięć chorych z rakiem szyjki macicy rozpoznanym w trakcie trwania ciąży lub połogu, leczonych w Regionalnym Ośrodku Onkologicznym w Łodzi w latach 2011–2014.

Wyniki. U trzech chorych rozpoznano raka szyjki macicy w I stopniu zaawansowania pomiędzy 14–17 tygodniem ciąży i wykonano radykalny zabieg operacyjny. U dwóch chorych rozpoznano raka szyjki macicy w stopniu IB w 19 i 24 tygodniu ciąży. Ciąże te kontynuowano i w 30–32 tygodniu ciąży wykonano cięcie cesarskie z operacją radykalną. U trzech chorych z nieoperacyjnym rakiem szyjki macicy rozpoznanym pomiędzy 26–28 tygodniem ciąży wykonano cięcie cesarskie w 30–32 tygodniu ciąży. U jednej chorej nieoperacyjny rak szyjki macicy w stopniu zaawansowania IIB został rozpoznany w połogu. W leczeniu wszystkich chorych stosowano teleradioterapię konformalną IMRT do dawki 44 Gy/2 Gy w połączeniu z iniekcjami cisplatyny w dawce 40 mg/m² jeden raz w tygodniu oraz brachyterapię HDR. Nie obserwowano powikłań wymagających przerwania leczenia. W okresie obserwacji u dwóch chorych stwierdzono wznowę nowotworu, odpowiednio po 2 i 10 miesiącach od zakończenia leczenia.

Wnioski. Zaawansowanie raka szyjki macicy, okres ciąży, w którym rozpoznano nowotwór, oraz decyzja chorej wa­runkują strategię leczenia. Stan ogólny i przebieg okresu adaptacyjnego noworodków urodzonych z tych ciąż nie różnią się od stanu noworodków urodzonych z ciąż bez tego powikłania. Tolerancja radiochemioterapii u chorych na raka szyjki macicy związanego z ciążą nie różni się od tolerancji leczenia chorych z nowotworem rozpoznanym u nieciężarnych. Podstawowym czynnikiem decydującym o rokowaniu w tych przypadkach pozostaje stopień za­awansowania nowotworu w momencie rozpoznania choroby.